شهادت امام حسین(ع)
او اوخ آتان که حسینی اوخا نشان ایلدی
اوخینی آتدی ، گلوب اوخ قلبینی مکان ایلدی
ورولدی ناحق او اوخ ، حق گلوب یئرین آلدی
صراط حقّه یول آچدی ، یولی روان ایلدی
بو اوخ او اوخدی ، که موسایه طورده دئیولوب
خدا اوزی بو اوخین شرحنی بیان ایلدی
شهادت امام حسین (ع)
آه او ساعتدن یخیلدی شاه مظلومان یئره
علّت ایجاد عیسی وئردی تازه جان یئره
آلدیلار اطرافینی صف صف سپاه کفراو دم
نیزه و خنجر قلج اوخ سربسر اولدی قلم
یازدیلار شمشیریله جسم شریفین چون رقم
جلد سیز قرآن کیمی دوشدی شه عطشان یئره
غارت خیام
داغیلدی ظلمیله پرگار زینب
پوزولدی رونق بازار زینب
یتوشدی بیر به بیر قتله جوانلار
فرات اوسته دوشوب قولسوز علمدار
گئدوب الدن هامی اعوان و انصار
قالوب بی مونس و غمخوار زینب
فرا رسیدن محرّم
یانسون او قلبلر که بو ماتمده یانمادی
لازم دگل او گوزاشک توکوب آغلیانمادی
لال اولسون اول دلیکه حسینین عزاسینه
گلدی او شاه تشنه لبی اوخشیانمادی
شل اولسون اول الیکه دئدی نوحه ، نوحه خوان
کبر و غیورایلدی سینه وورانمادی
ورود ماه محرم(اشعار چاپ نشده مرحوم سعدی زمان)
امام عصر آچوب باشین بو آیدا
توکررخساره گوزیاشین بو آیدا
نه غمدوربوگلوبدورآشکاره
چکوبلر گوگلره معناده قاره
گلوب جنّتده زهرا آه و زاره
امام عصرآچوب باشین بو آیدا
زبانحال امام حسین (ع) به علی اکبر(ع)
بلشوب قانیوه جسمون بو نه حالتدور اوغول
گوزون آچ خیمه ده گور بیر نه قیامتدور اوغول
گورجاق اوغلین آتالیق قانی گلوبدورجوشه
قان دولان گوزلرینی ئوپدی آلوب آغوشه
اشک چشمین یوزینه سپدی گتوردی هوشه
دئدی آچ گوزلریوی موسم فرقتدور اوغول
رؤیت هلال محرم
نه شوردور گینه بولمم که بو جهانی دوتوب
فغان و ناله سسی عرش کبریانی دوتوب
گلوبله نالیه وحش و طیور جنّ و بشر
حسین وای سسی مجموع ماسوانی دوتوب
احوالات امام حسن(ع)
حجّت دوّم حق وارث طاهادی حسن
جانشین شه مردان شه والادی حسن
خلف ارشد صدّیقه ی کبرادی حسن
صدف بطن بتولین اوّلین گوهریدور
عرش گواشواره سی آغوش نبی زیوریدور
حضرت امّ البنین(س)
بی بنین امّ البنینم سسلرم ایوای اوغول وای
آغلارام تا وار بو عالم سسلرم ایوای اوغول وای
چرخ عزّتده دئیردیم صاحب دورت اولدوزام من
قالمادی اولدوزلاریمدان ایمدی امّا یالقوزام من
دردیمی بیر کیمسه بولمز بی کسم اوغولسوزام من
دردیمه کیم اولسا همدم سسلرم ایوای اوغول وای
امام حسن(ع)
غم گونونده دردیمون غمخواری زینب آچ گوزون
بو دل بی تابیمون دلداری زینب آچ گوزون
ای اولان هر دردیمه هم راز و هم آواز اویان
آچ گوزون بیرجه بو قدری ائتمه خواب ناز اویان
آز قالور روحیم قوشی ایتسون منیم پرواز اویان
دوتدی سوزش بو دل پرناری زینب آچ گوزون
اربعین
شاماتیده سالدیم باشا سودای زیارت
بیر قافله گَتدیم هامی ارباب محبّت
دور قافله ی عشقیدی اعزاز[1] ایله قارداش
هیهات بو زوّار اولا پیشواز ایله قارداش
قبرون نچه مدّتدی باشیمدِیدی هواسی
هر شام و سحر نی کیمی دلدِیدی نواسی
بوردِیدی بُولوردوم هامونین درده دواسی
بو قانه دونن گوگلومه لطف ایله صفا وئر
بیماریوم آخِر منه دور خاک شِفا وئر
ورود محرم الحرام
ماه محرّم اولدی عالم سراسر آغلار
مظلوم ئولن حسینه جدّی پیمبر آغلار
گلزار دین اسلام اولدی خزان بو آیدا
آغلار اودور سراسر اسلامیان بو آیدا
آچسا شکوفه گولسه هر گلستان بو آیدا
دنیا بویونجا جور خاریله گل لر آغلار
حضرت علی اصغر(ع)
بو قدری آغلاما ائتمه فغان علی اصغر
بو حالین ائتدی منی باغریقان علی اصغر
آلوبدی سوز عطش اختیاریوی الدن
ائدوب بو نوعی سنی باغریقان علی اصغر
سولوب یوزون سارالیب غنچه لبلرون قورویوب
اسوب جمالیوه باد خزان علی اصغر
حضرت علی(ع)
ای شرع مصطفایه اولان هادی و دلیل[1]
وی جنّت ایچره صاحب یَنبوع[2] سلسبیل[3]
طوطیّ طبعین آچدی زبان باشلادی نوا
نام ولیّ مطلقی ورد ایتدی برملا
بیر شور باشه سال منه وئر باده ساقیا
اهل محبّته مِی معهودی قیل سبیل
ساقی گتور او مِیدن ائدوب اهل عشقی مست
روز اَلست[4] هر کیم ایچوب اولدی حق پرست
منکرلرین بو مِی ایلدی قدرتین شکست
قرآندن واریمدی الیمده منیم دلیل
[1] - دلیل: راهنما.
[2] - ینبوع : چشمه.
[3] - سلسبیل : چشمه ای در بهشت که بنابر برخی روایات به حضرت علی(ع) داده شده است.
[4] - عَهد اَلَسْت یا اَلَسْت، اصطلاحی برگرفته از تعبیر قرآنی «اَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ؛ آیا من پروردگار شما نیستم؟» که تفسیرهای متعددی از آن شده است. بنابر نظر برخی از محدثان، مفسران و عارفان، الست به عهد و پیمانی اشاره دارد كه خداوند در عالمی خاص به نام عالم ذرّ از همه آدمیان گرفته است. بر اساس این آیات، خداوند در یک زمان از فرزندان آدم نسبت به ربوبیت خود اقرار گرفته است.
امام زمان(عج)
نَقَدرخالقِ عالم سنی زیبایارادیب
اوقَدَرعاشق شوریده وشیدا یارادیب
منه گلسین قاداسی گوزلروون بیرباخشی
اورگیمده نئجه دنیا بویی غوغا یارادیب
نرگسی گؤزلره قربان دئیه سن خالق عشق
اولاری صبر و قرار آلماقا شهلا یارادیب
حضرت زهرا(س)
تا جمالیندان کنار ائتدی مه بطحا[1] نقاب
خجلتیندن ائتدی پنهان اوز ضیاسین آفتاب
اولدی عالم مقدمیندن رشک گلزار بهشت
چولقادی دنیا یوزون یکسر شمیم مشک ناب
شمع حُسنوندن ایشیقلاندی شبستان فلک
رنگ رخساریندان آلدی کون و امکان آب و تاب
زبانحال حضرت زهرا(س)
شامل ایلدون حالیمه منیم دوقّوز ائیل عنایت عم اوغلی جان
آخر عمریده باشیم اوسته سال ، ظلّ[1] لطف و رحمت عم اوغلی جان
آفتاب عمریم غروب ائدور زحمتیم چوخ اولسا گذشت ایله
تئز اولار گوررسن که ایتمیشم رفع رنج و زحمت عم اوغلی جان
زبانحال حضرت زهرا (س) به امیرالمومنین(ع)
ای تاجدار خلقت شاه ولا عم اوغلی
سن تک امامه اولسون زهرا فدا عم اوغلی
گُل مقدمون فداسی قوی باشیم اوسته منّت
گَل بیر ائداخ بو بزم رازی عم اوغلی خلوت
ایستیر سنه که ائتسون زهرا بو گون وصیّت
صبر و قرارون اولسون ائتمه نوا عمواوغلی
حضرت زینب(س) در فراق مادرش
ای نورذات اقدس پروردگارآنا
ریحانه پیمبر والا تبارآنا
سنله گئچنکی گونلری سالام خیالیمه
جلوه لنر گوزومده اولار آشکار آنا
عالملریم سنیله بوعالمده وار منیم
صد حیف اولا که اولموری چوخ پایدارآنا
حضرت زهرا(س)
دوشنده ظاهراً شان و جلالون یاده یازهرا
گوگل مبهوت اولور بو خلقته معناده یازهرا
نه عصمتده نه عفّتده نه عزّتده نه شوکتده
گلوب مثلون سنون بو صفحه ایجاده یازهرا
سنیله بیر بیر اصحاب کسانی خالق سبحان
تانیتدی جبرئیله عالم بالاده یازهرا
زبانحال حضرت زهرا(س)
آهنگ ：ميگذرد کاروان
بنده حّي غفور عالمه مولا علي
سسلوري گل آديوي يکسره دنيا علي
گل باشيمون اوستونه پيک اجل گلمميش
تا سنه عرض ايلسون درديني زهرا علي
اي منيم دلداريم ياعلي
غم گوني غمخواريم ياعلي
مظلوم علي(2)
زبان حال امیر المومنین(ع) بر بالین حضرت زهرا(س)
ای خسته نگاریم گیتمه
کاشانه می ویران ایتمه
سن سن منیم بود و نبودیم
باتما سن ای ماه کبودیم
سن سیز یانار تاریله پودیم
امان امان یارالی زهرا(2)
حضرت زینب(س)
ترک ائدور آز قالور حسین تیره جهانی زینبون
گوزلری آختارور سنی فاطمه جانی زینبون
اللی بئش ائیلدی سایه لطفوه دالدالانمیشام
عشقیوه دستگیر اولوب شهرلری دولانمیشام
شمع یانوب خموش اولار منکه همیشه یانموشام
اللی بئش ائیلده سونمیوب سوز نهانی زینبون
حضرت علی(ع)
ای مظهر جلال صفات خدا علی
همقدرت خدا نه ، خدادن جدا علی
اولماز غلط اگر سنه لفظ خدا دئسم
سنسن تمام عالمه نهج[1] الهدی علی
ماهیّتونده عاجز و حیراندی ماسوا
یوخ حدّی ، مدحیوی ائده بو بینوا علی
حضرت علی اکبر(ع)
بو گل کیمی دوغرانان جنازه نسلیمندن ازل فدادی زینب
اوز جدّی شهنشه حجازه مرآت[1] بدن نمادی زینب
اولسیدی مشیّت[2] اقتضاسی اون اوچ اولا حجّت الهی
اولماقلیقا خلق مبتداسی آیینۀ قدرت الهی
بی شبهه اولوردی حق رضاسی اکبر اولا آیت الهی
چون خلقیده ، خُلقیده سراپا آیینۀ مصطفادی زینب
وداع امام حسین(ع)
گل بیر دولانیم باشوا گیت تاجداری زینبون
قربان گیدن یوللاریوا جان فگاری[1] زینبون
هریاندان اوز امّیدیم كسدیم بوگون من بی نوا
بو چولده گوز تیكدیم سنه ای ماسواللهه رجا[2]
سنده گیدورسن بس نئجه تاب ایلیوم ائتموم نوا
یوخ یتدی قارداشدان قالان بیر غمگساری زینبون
حضرت علی اکبر(ع)
چون حمل اولوندی خیمیه اکبر جنازه سی
اوج ایلدی فلک لره وا اکبرا سسی
اطراف نعشی آل علی دوتدی هاله تک
گوزیاشلارین سپردیله گُل اوسته هاله تک
لیلا شرار آهیله دنیانی داغلادی
بو دیللریله اوخشادی اوز اوغلون آغلادی
ای آسمان حُسنیده رخشنده ماه اوغول
بو گردش سپهریدن افسوس و آه اوغول
حضرت علی اصغر(ع)
ربابیلن علی مدّتدی الفت ایلموسن
سود امّاقا بالا سینمده عادت ایلموسن
سوسوزلوقون اثریندن دوداقلارون قوریوب
تعجّبم نجه بو درده طاقت ایلموسن
سوسوزلوق آجلیق اودی جسمیوه شراره سالوب
گینه بو قالماقیویلن مهارت ایلموسن
حضرت رقیّه(س)
بابا سیاحته مردم گیدر چمن یرینه
سنون خرابیه باشون گَلوب بدن یرینه
دئسم خرابیه خوش گَلموسن سزا دگلی
رقیّه نون ولی خوش گلموسن ئولن یرینه
اجازه وئر دوشویوم زلفیمی وئروم زینت
گُل بنفشه و نسرین و یاسمن یرینه
شهادت حضرت زینب(س)
من عزیز فاطمیم فلک منه حرمتون ندن اولمادی
ئولورم کنار دمشقیده باشیم اوستونه گلن اولمادی
رقم بلا و مصیبتیم یازیلا چتیندی رقم رقم
بیر حسینمیدی بلی دئین محن زمانیه بیر منم
هانی بیر اسیره منیم کیمی آغاروب ساچی اولا قدّی خم
مُحنیم کیمی هیچ عزالینون مُحنی کمرشکن اولمادی
احوالات حضرت موسی بن جعفر(ع)
نه وقته دین ایشیداخ آه یا صاحب الزّمان
غریب جدّیوده تاریک محبس اولدی مکان
او گون که مقصدینه یتدی سِند[1] کینه خصال
امامی ایلدی مسموم او شوم بد افعال
او نازنین بدنه زهر کین موثّر اولوب
دیر مسیّب[2] امام اولدی چوخ پریشان حال
گیدوب بالالارین اعجازیله وداع ایلدی[3]
قِییتدی محبسه پژمرده حال و غرق ملال
[1] - سندی بن شاهک : سندی بن شاهک، از مردان شقی و جلادان بی رحم روزگار در دوران حکومت خلفای عباسی است. از تاریخ تولد و مرگ و... اطلاعی موثق در تاریخ نیست ولی آنچه که در تاریخ ذکر شده و به روایت همه مورخین آمده، او قاتل و زندانبان امام کاظم(ع) امام هفتم شیعیان است. سندی چون در دستگاه هارون الرشید خلیفه عباسی، مورد اعتماد بود نقش اساسی در از بین بردن افراد مخالف هارون الرشید و ائمه معصومین و بعضی از بزرگان حکومت داشت.
[2] - مسیّب : زندانبان موسی بن جعفر(ع)
[3] - مسیب، زندانبان امام موسی کاظم علیه السلام می‌گوید:سه روز قبل از شهادت امام مرا طلبید و فرمود:
" امشب عازم مدینه هستم تا عهد امامت پس از خود را به فرزندم علی واگذار کنم و او را وصی و خلیفه خود نمایم."
گفتم:" آیا توقع دارید با وجود این همه مامور و قفل و زنجیر، امکان خروج شما را فراهم کنم؟!"
فرمود: " ای مسیب، تو گمان می‌کنی قدرت و توان الهی ما کم است؟ "
گفتم:" نه، ای مولای من. " فرمود: " پس چه؟ "
گفتم:" دعا کنید ایمانم قوی‌تر شود "
امام چنین دعا کرد: " خدایا او را ثابت‌قدم بدار. "
سپس فرمود:" من با همان اسم اعظم الهی که آصف بن برخیا ( وزیر حضرت سلیمان علیه السلام ) تخت بلقیس را در یک چشم به هم زدن از یمن به فلسطین آورد، خدا را می‌خوانم و به مدینه می‌روم."
ناگهان دیدم امام دعایی خواند و ناپدید شد. اندکی بعد بازگشت و با دست خود زنجیرهای زندان را به پای مبارک بست.
سپس فرمود: " من پس از سه روز از دنیا می‌روم. "
من به گریه افتادم. فرمود: " گریه مکن و بدان که پسرم علی ابن موسی الرضا پس از من، امام توست. "
منابع: بحار الانوار، ج 48، ص 224، ح 26 از عیون.
وصیّت حضرت زهرا(س)
ای امامتون آسمانینه بیر مه منوّر عم اوغلی جان
آغلاما گجِیله گونی منه ایلمه برابر عم اوغلی جان
منده تا نفس وار بئله خیال ایلمه وطنده غریب سن
فکریوه گتورمه کمکسیزم ائل قبیله دن بی نصیب سن
من مریض عشقم منیم بو گون درد عشقیمه سن طبیب سن
تاپشیروب امانت منی سنه حضرت پیمبر عم اوغلی جان
وداع حضرت علی اکبر(ع)
سرادقدن[1] علی اکبر اولوبدی رزمه آماده
نه قوّت قالدی زینبده نه طاقت قالدی لیلاده
اوغول اذن ایستدی میر حرمدن عزم جنگ ائتسون
حرملر دورینی دوتدی دئیردی قویماروق گئتسون
قیامت آز قالوبدور بو کشاکشده ظهور ائتسون
باجی دوتموشدی دامانین حرم گلمیشدی فریاده
حضرت زینب(س)
باجوام مریض فراقوام گل اوزون عیادته یا حسین
اولا جانی زینبوین فدا ائله بیر کرامته یا حسین
باجی رسمیدی بو جهانیده اولا مبتلای محن اگر
گله قارداشیم دئیر ای خدا، گوزی یاشلی یولّارا گوز تیکر
نیه گلموسن بس عیادته منه لطفون آزدی اَخا مگر
باشیم اوسته گل کرمون گوروم یتیشوب نهایته یا حسین
«حضرت زهرا(س)»
یتوشسه آفت اگر گلستانه زهرا جان
باخاندا غم گتورر باغبانه زهرا جان
سارالدی گُللرون ای غم کشیده گوزلرون آچ
دونوب صفالی بهارون خزانه زهرا جان
حسنده سولدی ، حسینده ، سارالدی زینبده
قولومی باغلادی قهر زمانه زهرا جان
سنه نه جای مذمّت ایویندن اَل چکدون
یارانمیوبدی وفا بو جهانه زهرا جان
کوچ از قتلگاه
سنون گل پیکرون چون شانه ، شانشاندور آنام اوغلی
منیم زلفون کیمی حالون پریشاندور آنام اوغلی
سنون جسمون دولوب باشدان باشا تیر و سنانیله
منیم باغریم دولوب چون غنچه پرده پرده قانیله
سن ئولدون قالدی زینب ناله و داد و فغانیله
منیم سندن غم و غُصّم فراواندور آنام اوغلی
حضرت رقیّه(س)
با بابا او گونکه بو ویرانه نی مقام ائلدوم
تمام درد و بلایه اوزومی رام ائلدوم
خدا بولور بابا من بو خرابیه دوشه لی
نه نوعی شامی ائدوب صبح ، صبحی شام ائلدوم
حجازیدن دولانوب کربلایه من گلدوم
ولی بو یرده خط سیریمی تمام ائلدوم
حضرت ابوالفضل (ع)
حسرتله آه چکدی دئدی ای بریده دست
پیرانه وقتیده بلیمی ایتدیلر شکست
قورخاردی روبهانه بو اللردن اهل کین
ایندی کسوبله اللریوی نیلسون حسین؟
غم منجنیقی چار طرفدن سیخار منی
دشمن یخوب سنی بو یخیلماق ییخار منی
حضرت علی اکبر(ع)
بو قانلی گوزلریوه من فدا اوغول گوزون آچ
یوزیمه بیرده باخ ای دلربا اوغول گوزون آچ
قوجا آتا گوره بولمز جوان اوغول بدنی
یارالی گون قاباقیندا قالا اوغول گوزون آچ
سنی بو حاله سالان اللری گوروم اولا شل
بو قدر کیم سنه ووردی یارا اوغول گوزون آچ
«حضرت زهرا(س)»
بهانه شرح صدر اولدی مگر مسماره[1] زهرا جان
شهیده ایلدون رحلت سینونده یاره زهراجان
قاپومی ایلیوم تعویض اونون دیوارینی نیلوم
بنادن یا ایدوم ویران نهان اسرارینی نیلوم
قاپی قالسون همین حالدا اونون مسمارینی نیلوم
مورخ یازماز ال دگسه قالان آثاره زهرا جان
«شام غریبان امام حسین (ع)»
گئدوب گون مغرب یوم بلادن
اوجالدی ناله دشت نینوادن
فلک لردن مَلک لردن سمادن
قلمدن لوحدن عرش خدادن
مه و خورشید و انجم دن فضادن
دوشوب آفاقه وحشت بو صدادن
حسینیم نور عینیم نور عینیم
امام مشرقینیم مغربینیم
امام رضا(ع)
دئمرم بو شهر مقدّسه داریخوب سیاحته گلمیشم
هله من نَیَم که دئیم سنون قاپیوا شکایته گلمیشم
بولورم هر اهل دلین اولار که سیز اهل بیته ارادتی
گلر احتیاحینی عرص ائدر و روا اولار هامی حاجتی
بو نیازمنده ده قیل نظر ، نظرونده دوت بو مسافتی
بو اوزاق یولی نه امیدیله بو جوار رحمته گلمیشم
مدح حضرت زینب(س)
آنکه با عشق حسینی گشته همدم زینب است
آنکه بر سّر شهادت بوده مَحرم زینب است
آنکه شور افکنده با شور حسینی بر جهان
از ازل[1] خو کرده با صد محنت و غم زینب است
آنکه نامش زین اَب خوانده رسول کردگار
چون نگویم من صفای اسم اعظم[2] زینب است
میلاد حضرت زینب(س)
برج تقوا و حیاده نیّر تاباندی زینب
دخت زهرا نور عین زادۀ عمراندی[1] زینب
گلشن ایمان نسیمی ، شبنم گلهای دانش
روح والای طریقت رهنمای اهل بینش
جدّینون اولدی وجودی افتخار آفرینش
جسم اگر عالم لر اولسا عالمینه جاندی زینب
[1] - عمران : محدّث قمى در كتاب سفینة البحار مى نویسد نام پدر امیرالمؤمنین را بعضى عبد مناف و بعض دیگر عمران دانسته اند و ممكن است هر دو صحیح باشد زیرا در بعضى از زیارات، ایشان به عنوان عمران و در بعضى از اشعار عربى به عنوان عبد مناف معرّفى شده اند ولى ابوطالب كنیه ى ایشان مى باشد.(سفینه البحار ج 5 ص 312)
میلاد حضرت زینب(س)
«زِین اَب»[1] زینب صدّیقه بلالر سپری
حضرت فاطمه نون دختر والا گهری
دولدوران وسعت و ظرفیّت فهم بشری
مرتضانون اوجا قامتلی برومند قیزی
عصمت الله بالاسی عصمته پابند قیزی
[1] - زینب : زینب در اصل، مرکب از دو کلمه «زین» و«اب» است و زینب(س) را از آن رو زینب گویند، که زینت و افتخار پدر است و بدین سان، آن بزرگوار را «زین ابیها» نامند؛ هم چون مادرش که«ام ابیها» است.
حضرت ابوالفضل (ع)
ایکی دنیا بونا فخر ایلرم من
حسن تک شهریاره نوکرم من
منم قاف وفا عنقاسی عباس
امیر خیبر اوغلی اشجع الناس
حسینه عاشقم عشقیمده حسّاس
امامی قویمارام تک قوم خنّاس
راه شام
چاتدی اِلِیکه قافلیه یولدا قالان قیز
غم چتری بلالی باشینا سایه سالان قیز
یول زحمتی دلدن سالوب آرامین آلان قیز
سر نیزده گوردی آتاسین فوری دل آچدی
گویا سارالان غنچه گلستاندا گل آچدی
امام حسین(ع)
یا حسین سن شمع سن جانلار سنه پروانه دی
عاقل اول کسدور که عشقونده سنه دیوانه دی
اولماسا دیوانه هر کیم عاشق کامل دگول
کیم سنون دیوانن اولسا عاقل و فرزانه دی
آستانونده اوتوز بش ائیلدی نالانم حسین
بو آد اوستومده منه بیر منصب شاهانه دی
احوالات حضرت معصومه(س)
فلک معصومیه اول گون که قم شهرین نشان وئردی
آییردی خانمانیندن مکان جاودان وئردی
ز بس قارداش فراقینده دلی اندوهیله دولدی
سارالدی گُل کیمی رنگی جمالی گون به گون سولدی
یتن گونده همان شهره مریض و بستری اولدی
بهار عمرونه با غم اعلان عزا وئردی
احوالات حضرت رباب(س)
سالوبدی دست قضا گویلومون شهاب ائوینه
خراب ائدوب تاپوب اَل من خراب ائوینه
اوتا چکوبدی وجودیم یانور کویر کیمی
چتیندی بیرده گئده اَل تاپا زهاب[1] ائوینه
گلون منی آپارون من داریخمیشام گئدورم
بیر آیری یرده سالام دردون انقلاب ائوینه
احوالات امام جواد(ع)
گلدی بهار اولدی گینه موسم رور
گوستردی گُلده قدرتینی قادر غفور
یوزدن نقاب غنچه نی گُل ایلدی کنار
گلزاره گلدی ناله کنان بلبل صبور
گلبرک شاخه سین اوزونه ایلیوب مکان
مست می محبّت اولوب باشلیوبدی شور
کوچ از قتلگاه
دولانور علی قیزی مقتلی قان ایچنده بیر بدن آختارور
یولون اوسته قافله لنگ اولوب باجی قارداشا كفن آختارور
الی باشدا دورت طرفه قاچور قییدور چوخور یره باش ورور
بو نه یردی دخت ابوتراب قدمین ترابه یواش ورور
یادینا او صحنه دوشوبدی كه هامی بیر یارالیه داش ورور
پوزولوبدی گلشن آرزو گُلی بلبل چمن آختارور
کوچ از قتلگاه
کربلا اولدی وطنون قارداش
ظلمیلن سولدی چمنون قارداش
اوچ گئجه گوندوز قوملار اوستونده
بی کفن قالدی بدنون قارداش
حضرت زینب (س)
ایدنده زینب مظلومه ترک دنیانی
یانندا اولمادی جان اوسته یار و اعوانی
دوتوب کنارین اونون حال احتضارینده
آلِیدیلر اورگیندن غم فراوانی
گورِیدیلر نجه قارداش محبّتی دلده
جهانی ترک ایدر اول رأفت و وفا کانی
حضرت زهرا(س)
او گون که ایاقدان سالوبدی زهرانی
گورن یقین ائلدی ترک ائدور بو دنیانی
ئولوم توزی یوزینه قوندی سولدی سیماسی
دوشوب گوزی چوخورا سست اولوبدی اعضاسی
عبث یره او خانم صبر ائوینی یخموردی
یواش یواش دانشوردی صداسی چخموردی
حضرت زهرا (س)
منه زهرانی تاپشوردون امانت یا رسول الله
سنه رد ایلورم امّا خجالت یا رسول الله
سن ای پیغمبر رحمت ائدنده ترک دنیانی
ودیعه تاپشوروب گیتدون قیزون مظلومه زهرانی
سنون امرون و لیکن نهی قیلدی دشمن جانی
دانوب قرآنی آختاردی ریاست یا رسول الله
حضرت زهرا(س)
گل سنی واقف ائدوم حکمت و اسراره قیزیم
بو قدر آغلاما پوزما منی منی مه پاره قیزیم
بئله فکر ائتمه بالا فکروزه من قالمامیشام
نچه مدّتدی که آغوشه سنی آلمامیشام
بولوسن یاره لیم گوزدن اوزوم آتمامیشام
نیلیوم باعث اولوب سینه ده کی یاره قیزیم
قتلگاه سید الشهدا (ع)
باشسیز بدنونده آنام اوغلی یارا چوخدی
امّا باجیوی یاندوران اوچ شعبه لی اوخدی
ای کاش باجوندا یاراسندن چوخ اولیدی
یا بوندان ازل عالم امکان یوخ اولیدی
نه حرمله قارداش، نه کمان، نه اوخ اولیدی
باشسیز بدنونده آنام اوغلی یارا چوخدی
حضرت زهرا (س)
ای کلام الله ناطق معنی قرآن عم اوغلی
گل تلاوت ایله قرآن جانویروم آسان عم اوغلی
ای مسیجایه ویرن دم- اسم پاکی اسم اعظم
ای جمال اللهه مظهر مطلع[1] اسماء حسنی[2]
ذوالجلاله[3] وجه باقی ، سرّ جنب اللهه[4] دارا
باشیم اوستونده گل اگلش جانویرور جانانه زهرا
ای یوزی مرآت جانان شمع بزم جان عم اوغلی
[1] - مطلع : جای برآمدن آفتاب .
[2] - اسماء حسنی : "اسماء حسنی" به معنی اسمی است که بهترین و زیباترین اسمهاست؛ یعنی بر ذاتی دلالت میکند که به همراه صفتی از صفات کمال آن بوده، بهنحوی که بالاترین و برترین است؛ به تعبیر دیگر اسمی که از ذاتی خبر دهد که متّصف به کمالات وجودی، به صورت ذاتی و نامحدود است.( شجاعی، محمد؛ اسماء حسنی، تهران، سروش، 1383ش، چاپ اول، ص53.)
[3] - ذوالجلال : از صفات خداوند، دارندة جلال ، صاحب بزرگواری .
[4] - جنب الله : در اینکه جنب الله در اینجا به چه معنى است ؟ مفسران احتمالات فراوانى داده اند.
واقع این است که (جنب ) در لغت به معنى پهلو است و سپس به هر چیزى که در کنار چیزى قرار گرفته باشد اطلاق مى شود همانگونه که (یمین ) و (یسار) به معنى طرف چپ و راست بدن است ، سپس به هر چیزى که در این ناحیه قرار گیرد یمین و یسار گفته مى شود در اینجا (جنب الله ) نیز به معنى تمام امورى است که در جانب پروردگار قرار دارد: فرمان او، اطاعت او، قرب او، کتب آسمانى که از ناحیه او نازل شده است ، همه در معنى آن جمع است .
و به این ترتیب گنهکاران اظهار ندامت و پشیمانى و غم و اندوه و حسرت نسبت به تمام کوتاهیهائى که در برابر خداوند داشتند مى کنند، مخصوصا روى مساءله سخریه و استهزا نسبت به آیات و رسولان او انگشت می نهد، چرا که عامل اصلى تفریطهاى آنها همین بى اعتنائى و شوخى پنداشتن این حقایق بزرگ بر اثر جهل و غرور و تعصب است.
گفتیم (جنب الله ) در آیات مورد بحث معنى وسیعى دارد که هر گونه مطلبى را که مربوط به خداوند است شامل مى شود، و به این ترتیب تفریط در این قسمت شامل تمام انواع تفریطها در اطاعت فرمان او، و پیروى از کتب آسمانى ، و اقتدا به انبیاء و اولیاء مى گردد.
در روایات مىخوانیم كه: امامان معصوم علیهم السلام «جَنْبِ اللَّهِ» هستند و در بیش از ده حدیث آمده كه كوتاهى در جنب اللَّه، حمایت نكردن از امیر المؤمنین علیه السلام است.
از جمله در روایتى در اصول كافى از امام موسى بن جعفر ع در تفسیر" یا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ" چنین آمده:
جنب اللَّه امیر المؤمنین (ع) و كذلك من كان بعده من الاوصیاء بالمكان الرفیع الى ان ینتهى الامر الى آخرهم
" جنب اللَّه امیر مؤمنان ع و همچنین اوصیاى بعد از او هستند كه مقام والایى دارند، تا به آخرین نفر آنها برسد" (كه حضرت مهدى ارواحنا فداه مىباشد)"
و نیز در تفسیر على بن ابراهیم از امام صادق ع مىخوانیم:" نحن جنب اللَّه":" جنب اللَّه مائیم"
همین معنى در روایات دیگرى از ائمه دیگر ع نیز نقل شده است.
همانگونه كه بارها گفتهایم این تفسیرها از قبیل بیان مصداقهاى روشن است، چرا كه مسلم است پیروى از مكتب امامان پیروى از پیامبر و اطاعت فرمان خدا است چرا كه آنها از خود چیزى نمىگویند.
در حدیث دیگرى مصداق روشن حسرتداران روز قیامت را" عالمان بىعمل" معرفى مىكند، در كتاب" محاسن" از امام باقر ع آمده است:
ان اشد الناس حسرة یوم القیامة الذین وصفوا العدل ثم خالفوه، و هو قول اللَّه عز و جل أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ
:" از همه مردم متاسفتر در روز قیامت كسانى هستند كه طریقه حق و عدالت را براى مردم توصیف كردند سپس خود به مخالفت برخاستند، و این همان است كه خداوند متعال مىگوید: أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ
برگرفته از تفسیر نور الثقلین جلد 4 صفحه 495 وتفسیر نمونه،ایت الله مکارم شیرازی،ج19،ص510-515
حضرت علی اصغر(ع)
اوغول مروّت ایدوب قوم بی مروّت عجب
گلوب ترحّمه بو رحمیسیز جماعت عجب
باخوب سَنه گلوب انصافسیزلر انصافه
یانوب مصیبتوه لشکر شقاوت عجب
«امام زمان (عج)»
دوزدی گوزللیقی سالوب یوسف مصری دیللره
امر محالیدور یته دلداده شأنی دلبره
یوسفیله ائتمه قیاس بو منتسبدی حیدره
غبطه ائدور ملائکه نمازینه سجودینه
عالم اولوبدی ریزه خوار بخشش و فضل و جودینه
ورود به مدینه
کاروان شام ایدوب چون شهر یثربده مقام
ماجرای کربلا کشف اولدی بولدی خاصّ و عالم
حضرت عبّاس آناسی فاطمه امّ البنین
هر صباح و شام ایدردی ناله و داد و انین
سیل اشکیله ایدردی خانه ی صبرین خراب
یثربین عورتلرینه بیله ایلردی خطاب
ورود اسرا به شام
دایاندی غم قطاری شامیده چون باب ساعاته[1]
صباح شام اولوب بیر شام تیره هاشمیّاته
چخوبلار شامین اهلی پیشوازه چنگ و نای اَلده
ایدوبلر بی حیالر حتک حرمت فاطمیّاته
[1] - باب ساعات : نام يكى از دروازههاى ورودى دمشق، كه اسراى اهل بيت را از آنجا وارد شهر كردند، همراه سر مطهر امام حسين علیه السلام. در حالى كه مردم به شادمانى و پايكوبى و طبلزنى مشغول بودند. نام آن دروازه «باب ساعات» بود. (بحارالانوار، ج 45، ص 128. برخى هم علت نامگذارى را وجود ساعتى مخصوص بر سر در آن دانستهاند. (نفس المهموم، ص 241)
آن دروازه، يكى از دروازههاى شرقى آن شهر بود كه راه حلب و كوفه به اين دروازه ختم مىگرديد. هنگامى كه اسيران به دروازه شام رسيدند، از شدت ازدحام جمعيت و مانور لشكر بنى اميه، ساعت ها قافله اسرا در كنار دروازه شام توقف كرد. لذا شيعيان اين دروازه را «باب ساعات» ناميدند.
در عصر حاضر، باب ساعات را «باب توما» مىنامند و آثارى از اين دروازه قديمى باقى مانده است و امروزه باب توما از محلههاى مسيحى نشين شهر دمشق است و نسبت به نقاط ديگر شهر، از هم پاشيدهتر و كثيفتر به نظر مىرسد.( دايره المعارف تشيع، ج 3، ص 12. (به نقلى، توقف سه ساعته آنان يكى از درهاى قصر بود و به آن «باب الساعات» گفتند. رياض القدس، ج 2، ص 294 به نقل از منتخب طريحى)
ورود اسرا به شام
سس دوشدی شامیده که اسیر بلا گلور
قول باغلی شامه زینب بی اقربا گلور
باطنده گرچه طالعی[1] طالعدی[2] گون کیمی
ظاهرده شام تک گونی بختی قرا گلور
چخدیلا اهل شام تماشایه تا بولوب
بیر سلسله اسیر غم و ابتلا گلور
حضرت زهرا (س)
واحسرتا[1] آیردی اجل یاری یاریدن
زهرانی آلدی حقّی گیدن شهریاریدن
ایتمیشدی چون وصیّت اوزی ویردی غسلینی
دفنین ایشیت قلمده اولان اختباریدن
زهرانی تا یتوردیله قبرین کنارینه
باخدی مزاره ساقی کوثر[2] کناریدن
[1] - واحسرتا : ای دریغ؛ دریغ؛ افسوس.
[2] - ساقی کوثر : پیامبر اكرم (ص) فرمود: «یا عَلىّ أَنْتَ اخى وَ وَزیرى وَصاحِبُ لِوائى فِى الدُنیا وَالاخرة، وَأَنت صاحِب حوضى، مَن أَحبَّك أَحبنَّى وَمَن أَبْغَضك أَبْغَضنى «یا على تو برادر، وزیر و پرچمدار من در دنیا و آخرت هستى، تو صاحب حوض من هستى، آن كس كه تو را دوست دارد مرا دوست داشته و هر كس با تو دشمنى ورزد با من دشمنى ورزیده است»(بحار ج۸ ص۱۸، ح ۵.)
عبدلله بن عمر گوید: پیامبر اكرم (ص) براى ما این چنین حدیث فرمود: وقتى در روز قیامت خداوند اولین و آخرین را گرد آورد ندا دهنده اى كه دور و نزدیك صدایش را مى شنوند گوید: على بن ابى طالب (ع) كجاست، على مرتضى كجاست. در این حال على (ع) را مى آورند و حساب آسانى از او به عمل مى آورند و دو حله سبز به او مى پوشانند و از درخت طوبا عصایى به او مى دهند و به او گفته مى شود بر سر حوض بایست و هر كه را خواهى سیراب و هر كه را خواهى ممنوع كن.( بحار ج۸ ص۵۲، ح ۲۳.)
حضرت زهرا (س)
باغبان در بین آتش دید گلزار وجودش
گوئیا از هم جدا گردیدآن دم تار و پودش
دید گل را دود و آتش گِرد او همچون قفس
جور خاری روی سینه ، گل فتاده از نفس
حضرت زهرا(س)
عمرومون گونی آز قالور باتا برج غمده رقتده یا علی
غرقه نیازم حضوریوه لحظه شهادتده یا علی
شأنوی بابامدان ائشوتموشم صاحب مقام کباری[1] سن
خلقتون وجوده دلیلیدور کلّ خلقته تاجداری سن
گل قوجتقلاما دیزلرین بئله خیبری یخان شهریاری سن
دوزموری اورک تا گوروم سنی بیله غملی حالتده یا علی
حضرت زهرا (س)
عم اوغلی گیتمه کناره منیم کناریمدن
چوخ آز زمان قالوری عمر مُستعاریمدن
منه یقیندی یتوب غملی گونلَریم باشه
سنه عیاندی سوزوم حالِ احتضاریمدن
بلالی باشیمی آل لطفیله دیزون اوسته
سرشک آلیمی[1] سیل چشم اشکباریمدن
حضرت علی اصغر(ع)
علی سینمده کی دیرناق یاراسی خاطرینه
بیر آزدا یات سحرون ماجراسی خاطرینه
سوسوزلار الده سو جامی دیلینده یا عبّاس
دخیل درگه اولوبلار سخاسی خاطرینه
سوسوزلارین چوخی دائم بو دور و برده گزور
گچولّه صاق صولا سو ماجراسی خاطرینه
حضرت زهرا (س)
صدیقه ای که عصمت پروردگار اولا
انصافیدور زمانه ده غمندن فگار[1] اولا
انصافیدور حبیبه خلّاق لم یزل[2]
هر گون صباح و شام گوزی اشکبار اولا
انصافیدور حدیث کسانون معرّفی[3]
[1] - فگار : آزرده ، رنجور.
[2] - لم یزل : آنکه همیشه بوده است . پایدار. جاودان همیشه و پاینده و بی زوال و عبارت از ذات حق تعالی (و لم یزل در اصل یزال بود، و چون لم جازم بریزال درآوردند آخرش را جزم کردند الف به التقای ساکنین افتاد)
[3] - اشاره به معرفی اهل کساء با نام فاطمه (س) «هم فاطمه و بنوها و بعلها و بنوها»
خروج از شام
شکسته نی کیمی وار دلده غم نواسی قیزیم
دوشوبدی باشیمه کرب و بلا هواسی قیزیم
گیدوم تدارک ایدوم اوردا محفل ماتم
یاخونلاشوب باباوین اربعین عزاسی قیزیم
گَلَنده قبره قویام اولمادی منه فرصت
گیدوم گوروم نجه دور قبرینون بناسی قیزیم
قتلگاه سید الشهدا(ع)
آچدی چو شاه تشنه لبان قان دولان گوزین
یاددان چخاتدی زینبی گورجاق اوزی اوزین
سویلوب آنام باجی یتوب عمریم تمامه گیت
من که گیدنمرم ، قییدوب سن خیامه گیت
صیّاد مرگ مندن اوتور یولدا تور قوروب
سالسون بودور خیالی حسینون او دامه گیت
کوچ از قتلگاه
بو جسم قالب بی روحه جان ویرور یارالی
مشام جانه شمیمی روان ویرور یارالی
غریبه گُللر آچوبدور بو پاره پاره بدن
نشانه هر بیری بیر گلستان ویرور یارالی
نه گلستاندی که گُللر ورق ورق داغیلوب
بهاری نکهت[1] فصل خزان ویرور یارالی
مجلس ابن زیاد
دگل بی جا گوگلده بی نهایت درد و محنت وار
اوزوم پژمرده حالم، گوزلریمده اشک حسرت وار
پوزوب احوالیمی اوضاع عالم ، غیبت کبری
جمال حجّت باریده[1] گون تک ابر غیبت وار
او سلطان حقیقی گَلمیونجه سوزِ دل سونمَز
گوگلده گون به گون سوز نهانیلرده شدّت وار
فرج بیر امر حتمی دور ظهورِ حُجّتُ اللهده
بیزه اون سوز هجومِ جور و ظلم و زجر و زحمت وار
زبانحال حضرت زینب (س) در مجلس یزید(لعنه الله علیه)
منه ای یزید ائوینده بو دلیله یاه ورما
بولوسن سینیقدی قلبیم یارا سن دوباره ورما
گتوروبدی درده ظالم منی محنت و ستم لر
دوزولوبدی مجلسونده قولی باغلی بو حرم لر
گچوب حدّیدن ملالیم منه آز دگل بو غم لر
ستم آتشین علاوه دل داغداره ورما
حضرت زهرا (س)
آنا نعشینه دوشنوب حسین آنا وای دیوب حسن آغلادی
کفن ایچره ایله سیزیلدادی باش آچیب اباالحسن اغلادی
ایکی شاهزاده ای خونجگر ایله گلدی شیونیله دیله
ایکی عندلیب[1] شکسته پر دیه سن قونوبدی سولان گله
اولارین فغانی غم آرترور هامی بلبله گله سنبله
یری وار دیم بو مصیبته گل و گلشن و چمن آغلادی
زبانحال حضرت علی (ع) بعد از شهادت حضرت زهرا (س)
ای دودمانیمین یوزی شمع شبانه سی
گئچدی علی چراغی خراب اولدی خانه سی
گیتدون خلاص اولدون اوزون رنج و غصّه دن
ایتدون علینی تیر مصائب نشانه سی
جسمیمده روحیمون قوشی محبوس اولوبدی کاش
محبوس بیر قوشون کسیلیدی ترانه سی
زبانحال حضرت زهرا(س)
دئدی عم اوغلی علی بزم یاره گیتملیم
حضوره اقدس[1] پروردگاره گیتملیم
دئدی بو سوزلریله کونی[2] یاندیروب یاخما
دئدی اورک سوزی گلمز شماره گیتملیم
دئدی سنیدون امیدیم ، چکوب بیر آه دئدی
بو دردی یادیمه سالما دوباره گیتملیم
امام حسن(ع)
هر چند هامی ظلمه اولوب صبری حسینون
امّا گینه وار صحنی گوزل قبری حسینون
واردور یری سسلنسه بقیعی گورن ایوای
ایوای قالان قبری خرابه حسن ایوای
شام غریبان امام حسین (ع)
عزّتلی گونوم گون چاقی جانانیله گئتدی
گونده گوتوروب باش تن بی جانیله گئتدی
هر لحظه سی مین ایل منه اولدی بو آز عمرون
گر خوش گونی اولسیدی اودا آنیله گئتدی
باتدی باتان اولدوزلاریمیله علی اصغر
آیدا قوشولوب مهر درخشانیله گئتدی
ورود به کربلا
یتوشدی کرب و بلایه امام کون و مکان[1]
گوروب دایاندی او دم ذوالجناح شاه جهان
قدم قدمندن او حیوان گوتورموری اصلا
ورود به کربلایغیشدی بیر یره باخدی امامه همراهان
حسین سالدی چوله کیمیا نظر گوزونی
بویوردی بو یرون آدی ندی؟ ائدوبله بیان
[1] - نزول امام حسین علیهالسلام به زمین كربلا روز پنجشنبه دوم محرم سال شصت و یك بوده است.( الامام الحسین و اصحابه 194 / البد و التاریخ (ص)/10.)
وداع حضرت علی اکبر(ع)
یاراداندا اوغول الله سنی زیبا یارادوب
سرو آزاده کیمی قدّیوی رعنا یارادوب
حُسنوی احسن ائدوب نقشوی شایسته چکوب
خلقوی منطقوی مظهر طاها یارادوب
بو گوزل گوزلره باخدوقجا گوزوم روشن اولور
زبانحال حضرت زینب (س) در قتلگاه
بو چولون غم وبلاسی یتوشوب تمامه قارداش
یولا سال بلالی زینب گیدور ایندی شامه قارداش
بو یارالی سینه بنزور طبقات آسمانه
یارالار ستارگان فلکی وئرور نشانه
باخورام بو غملی هیأت گتورور منی فغانه
که نجوم تک دوزولموش یارالار نظامه قارداش
زبانحال امام حسین(ع) بر بالین حضرت علی اکبر(ع)
هانسی جوان اولوب علی صد پاره سن کیمی
قانه باتوبدی جسمون عقیق یمن کیمی
باشون قلچلانوبدی حکایت ائدور ولی
زخم سروندی زخم سر بوالحسن کیمی
یعقوب هجر یوسفه گر اولدی مبتلا
وصله یتوشدی یانمادی هجرانه من کیمی
خروج از مدینه – زبانحال حضرت صغری(س)[1]
قارداش با جون اوزون بولوسن دلشکسته دی
بیماریدی بو بستر محنتده خسته دی
قارداش چتین علاقه نی تندن کسه باجون
مرغ دلیم او طُرّه[2] طرّاره[3] بسته دی
عمّم آتام باجیم ائدوری عزم کربلا
تا امید هر طرفیمندن گسسته دی
[1] - بنابر نوشته برخی مقاتل از زمره فرزندان امام حسین(ع) می باشد که به دلیل بیماری در مدینه مانده است از اینکه مادر وی کدامیک از همسران امام(ع) بوده اطلاع دقیقی در دست نیست حضور فاطمه صغری(س) در منابعی چون «بحارالانوار ج 45 ص 171 – اسرارالشهاده ج 3 ص 142» آمده است.
برخی کتب مادر فاطمه صغری را را مادر عبدالله رضیع(طفل شیرخواره ای که در کربلا شهید شد) یکی می دانند.(حدائق الوردیّه به نقل معالی السبطین ج 2 ص 914)
[2] - طرّه : 1 - کنارة هر چیزی ، حاشیه . 2 - زلف ، موی پیشانی . 3 - نقش و نگارجامه . 4 - حاشیة کتاب .
[3] - طرّار : حیله گر - تیززبان
حضرت قاسم (ع)
هر یرده گرچه از اوخونار قاسمون غمی
چاتماز ولی اونو غمینه هیچ کیمون غمی
وقتیکه گلدی خیمیه اکبر جنازه سی
درده گتوردی هر ندن آرتیق او بی کسی
گوردی ئولوبدی یاوری یالقوز قالوب حسین
قانه باتوبدی اکبر اوغولسوز[1] قالوب حسین
[1] - تشبیه «اوغولسوز» برای امام حسین(ع) غلط می باشد چرا که خلاف واقع بوده و در زمان وداع حضرت قاسم(ع) ، حضرت علی اصغر(ع) و امام سجّاد (ع) زنده بودند.
حضرت علی اصغر(ع)
چوللرده آهولر ملر ای صود امر آهو سنه
دریا قوتارمازدی بیر آز وئرسیدی دشمن سو سنه
بیر سو که وحشی لر ایچه اطفاله یوخ لازم دگل
هر جرعه سی بیر طفل اوچون کافیدی چوخ لازم دگل
سو وئرمورم بیر کلمه دی اوچ شعبه اوخ لازم دگل
سو ایستدون اوخ یوخ دئدی ای صود امر آهو سنه
زبانحال حضرت لیلا (س) در بالین حضرت علی اکبر (ع)
علی پیکان عشقون دلده از بس دلنشین اولدی
آنان لیلا دونوب مجنون صفت صحرا نشین اولدی
سنون عشقونده هر رنگه خم غمده بویاندوم من
یتوب هرگونه غم سندن قبول ایلوب دایاندوم من
سراپا شمع تک نار غمه عشقونله یاندوم من
انیسیم اشک حسرت مونس آه آتشین اولدی
وداع حضرت علی اکبر (ع)
علی اکبر نجه لیلا سنون تک گلدن آیریلسون
جفای خاریله مشکلدی گل بلبلدن آیریلسون
سنون عشقونله مجنونم اگر چه لیلی مشهورم
ایکی جسم ایچره بیر روحوخ ولی صورتده مهجورم[1]
اورکدن چکمرم ال نیلیوم یوخ چاره مجبورم
محال ایشدور غم هجرون ئولونجه دلدن آیریلسون
زبانحال امام حسین (ع) در بالین علی اکبر (ع)
ای مظهر جمال رسول خدا اوغول
بو ایسّی قوملار هارا سن هارا اوغول
ای قلبیمون سروری گوزوم نوری آچ گوزون
اوغلون گوروب بو نوعیله هانسی آتا اوغول
اوغلی ئولن آتا هامودان تئز ئوله گرک
بو درده یوخدی چاره ئولومندن سوا اوغول
تنور خولی[1]
گل بوداقینده یاتار رسمیدی هر بلبل اوغول
دور حسینیم سنه لایق دگی بو منزل اوغول
دور آنان فاطمه[2] نی سالما بئله درد و غمه
پیشواز ائت قوناقون واردی خجالت ائلمه
گلمیشم یاتما کول اوستونده اوغول گل سینمه
قورتولوبدور مگر عالمده گل و سنبل اوغول
[1] - خولی : خولی از دژخیمان شهر کوفه بود که سر حضرت حسین بن علی (ع) را از کربلا به کوفه برد. پدرش: یزید اصبحی نام داشت. سال 60 هـ ق، زمانی که عبیدالله بن زیاد، برای جنگ با حسین بن (ع) سپاهی از کوفه به کربلا فرستاد.....
[2] - آمدن حضرت فاطمه(س) به تنور خولی و صحبت با سر سیّدالشهداء کتاب روضه الشهداء ص 361 و ریاض القدس ج 2 ص 205 آمده است.
«....ولدی ولید یاحسین ایّها الشهید ایّها المظلوم قتلوک و ماعرفوک و من شرب الماء منعوک!....»
احوالات حضرت قاسم (ع)
گوردی لشکر کارزاره بیر مهِ تابان گلور
نو نهال مجتبی سو ایچمیوب عطشان گلور
عرصه میدانه یتدی اول جوان ماهرو
صولتیندن دوشدی خوفه اشقیای کینه جو
ایستدی ازّل ائده کفّاریله بیر گفتگو
حقّینون اثباتینه گورسونله نه برهان گلور
امام حسین (ع)
نه کربلا آدی عالمده گلستان بهشت
آدینون عاشیقدور جمله ساکنان بهشت
نه کربلا غم هجرینده شیعه لر آغلار
صباح و شام یوزه گوزیاشین باغلار
نه کربلا که اونون تربتی مریضه شفا[1]
او قانلی توپراقی عالمده دردمنده دوا
نه کربلا که اونون تلّ زینبیّه[2] سی وار
او تلّیده خانمیم زینبون حزین سسی وار
همان او یر خانمین گوز یاشی آخان یریدی
یارالی قارداشینا بویلانوب باخان یریدی
[1] - أَلسَّلامُ عَلى مَنْ جَعَلَ اللهُ الشّـِفآءَ فی تُرْبَتِهِ،(زیارت ناحیّه مقدّسه)
[2] - تل زینبیّه : تل به معنای تپه، توده خاك و ریگ است. سرزمین كربلا، ناهموار و دارای تل و تپه بوده است. در حادثه كربلا تپه ای مشرف بر محل شهادت شهدای كربلا وجود داشته كه حضرت زینب سلام الله علیها بالای آن می‌آمدند تا وضعیت برادر عزیزشان حضرت امام حسین علیه السلام را در میدان نبرد بررسی كنند.
استمداد حضرت ابوالفضل (ع)
یازدی مشکیمندن دگن اوخ قتلیمه برنامه قارداش
گل اوزون صاحب دور ایندی پرچم اسلامه قارداش
قولّاریم گرچه زوال خنجر فولاده گلدی
مستیدوم چون جام عشقوندن منه چوخ ساده گلدی
خیمه لرده چوخ یوبانما گل آنان زهراده گلدی
سنده لطف ایله یتونجه صبح عمروم شامه قارداش