ورود به کربلا
پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟
این سرزمین غم زده در چشمم آشناست
این خاک بوی تشنگی و گریه می دهد
گفتند «غاضریّه»[1] و گفتند «نینوا» است
دستی کشید بر سر و بر یال ذوالجناح
آهسته زیر لب به خودش گفت «کربلا» ست
ورود به کربلا
بو یردور مدفنیم قارداش خبر وئر کاروان دوشسون
آچیلسون هودج[1] زینب دایانسون کاروان دوشسون
بو چولده ساخلیون قارداش قطار آل طاهانی
منه تعیین ائدوبله لطف حقدن بو بیابانی
اوزون محملدن اندیر زینب و کلثوم نالانی
بو خاک کربلایه مهر و ماه آسمان دوشسون
[1] - چیزی چون سبدی بزرگ و سایبانی بر سر آن که بر پشت اشتر نهند و بر آن نشینند و آن مانند کجاوه و پالکی جفت نیست .
ورود به کربلا
بورا نینوادی زینب بو مکان نواسیز اولماز
آدی کربلا اولان یئر بولورم بلاسیز اولماز
بو زمین پاکه قانیم وئرر آیری بیر اثرلر
صورا قانلی تربتیمندن گُل آرزو درللر
ئوپوب اَل به اَل جهاندا اونی تحفه گوندرللر
اولا هر مریضه قسمت مرضی شفاسیز اولماز
ورود به کربلا
قارداش سارالان رنگوه قربان بو نه یِردی
یاندورما منی ایلمه فغان بو نه یِردی
یتجک بو بلالی چوله توکدون یوزه قان یاش
رنگون سارالوب سولدی ئولِیدی باجون ای کاش
قربان اولوم آغلار گوزیوه آغلاما قارداش
حالون نیه پوزقوندی حسین جان بو نه یِردی
ورود به کربلا
راوی دیر که حاضریدیم من او گونکی گون
کوی بلاده قافله ی عشق آچاردی بار
یعنی عراقی مسکن ایدنده شه حجاز
گوردوم عزیز فاطمه نون نه جلالی وار
دوردی قطارلر دایانوب هودج[1] هودجه
تا امر ایدوب نزوله شهنشاه تاجدار
[1] - هودج : چیزی چون سبدی بزرگ و سایبانی بر سر آن که بر پشت اشتر نهند و بر آن نشینند و آن مانند کجاوه و پالکی جفت نیست .
ورود به کربلا
یتوشدی کرب و بلایه امام کون و مکان[1]
گوروب دایاندی او دم ذوالجناح شاه جهان
قدم قدمندن او حیوان گوتورموری اصلا
ورود به کربلایغیشدی بیر یره باخدی امامه همراهان
حسین سالدی چوله کیمیا نظر گوزونی
بویوردی بو یرون آدی ندی؟ ائدوبله بیان
[1] - نزول امام حسین علیهالسلام به زمین كربلا روز پنجشنبه دوم محرم سال شصت و یك بوده است.( الامام الحسین و اصحابه 194 / البد و التاریخ (ص)/10.)