حضرت زهرا(س)
تا جمالیندان کنار ائتدی مه بطحا[1] نقاب
خجلتیندن ائتدی پنهان اوز ضیاسین آفتاب
اولدی عالم مقدمیندن رشک گلزار بهشت
چولقادی دنیا یوزون یکسر شمیم مشک ناب
شمع حُسنوندن ایشیقلاندی شبستان فلک
رنگ رخساریندان آلدی کون و امکان آب و تاب
حضرت زهرا(س)
در میان شعر تو بانو ، اگر حاضر شدم
خواندم اول کوثر و با نام تو طاهر شدم
در خیالم صحن و گنبد ساختم ، زائر شدم
نام شیرین تو بردم فاطمه ، شاعر شدم
رشته ای بر گردن ابیات من افکنده دوست
می‌برد شعر مرا آنجا که خاطر خواه اوست
حضرت امّ البنین(س)
بس دگولدی بی سبب ام البنین
روز و شب ایلردی افغان و انین
نه وداعین گوردی اوز عباسنون
نه دوشندی اوستنه اعضاسنون
قلبینی بو اودلی نسگل داغلادی
گولمدی بیر گون ئولونجه آغلادی
ایلدی مسکن بقیعی شامه دین
توکدی اشکین صبحدن آخشامه دین
حضرت ام البنین(س)
ای مدینه عورتلری گلوب هر گجه گونوز داده آغلارام
سو یانیندا لب تشنه جان وئرن اوغلومی سالوب یاده آغلارام
وار یئری اگر عالمه تمام اودلی آهیمیله شرر سالام
نه روادی که گلشنیم سولا ظلم الیله آخِر ملر قالام
وای منه دئیولّر جفائیله کربلاده دوغراندی شیر بالام
یادیمه سالوب بیر به بیر غمین نی کیمی گلوب داده آغلارام
ئولدورنده عبّاسیمی عدو کربلاده صد حیف اولمادیم
غصّه دن خزان یاپراقی کیمی شاخه ی مصیبتده سولمادیم
باش آچوب آنالار کیمی اونون نعشی اوسته من زلف یولمادیم
اود وورار فراق آتشی هر آن بو دل و بو اکباده آغلارام
راز و نیاز سیّدالشهداء(ع) در قتلگاه
تا خبردارم از او بی خبر ازخویشتنم
با وجودش زمن آواز نیاید که منم
پیرهن گو همه پر باش زپیکان بلا
که وجودم همه او گشت من این پیرهنم
باش یک دم که کنم پیرهن شوق قبا
ای کمان کش که زنی ناوک[1] پیکان به تنم
زبانحال حضرت زهرا(س)
شامل ایلدون حالیمه منیم دوقّوز ائیل عنایت عم اوغلی جان
آخر عمریده باشیم اوسته سال ، ظلّ[1] لطف و رحمت عم اوغلی جان
آفتاب عمریم غروب ائدور زحمتیم چوخ اولسا گذشت ایله
تئز اولار گوررسن که ایتمیشم رفع رنج و زحمت عم اوغلی جان
زبانحال حضرت زهرا (س) به امیرالمومنین(ع)
ای تاجدار خلقت شاه ولا عم اوغلی
سن تک امامه اولسون زهرا فدا عم اوغلی
گُل مقدمون فداسی قوی باشیم اوسته منّت
گَل بیر ائداخ بو بزم رازی عم اوغلی خلوت
ایستیر سنه که ائتسون زهرا بو گون وصیّت
صبر و قرارون اولسون ائتمه نوا عمواوغلی