مدح امام رضا(ع)

شهی که نام او بخشیده زینت عرش اعلا را

تجلای جمالش کرده روشن  طاق مینا[1] را

 

وجودش جُود سرتا پا نهال فیض و احسان است

کرم بخشد نعم دارد درخت اهل دنیا را

 

صفات  حق در او ظاهر به طینت طیّب و طاهر

به علم و معرفت  ماهرگشوده لفظ و معنا را


[1] - (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایه است از آسمان