زبانحال حضرت زینب(س)
سولدی چمنیم قارداش ئولدی ئولنیم قارداش
شامون غرباء باغی اولدی وطنیم قارداش
تا عشقیوه خو تاپدوم دوشدوم بئله غوغایه
آدین منه فخر اولدی عشقون منه سرمایه
سود اولدی زیانیمده احسن بئله سودایه
کالا سنون عشقوندی جانیم ثمنیم قارداش
«حضرت زهرا(س)»
یتوشسه آفت اگر گلستانه زهرا جان
باخاندا غم گتورر باغبانه زهرا جان
سارالدی گُللرون ای غم کشیده گوزلرون آچ
دونوب صفالی بهارون خزانه زهرا جان
حسنده سولدی ، حسینده ، سارالدی زینبده
قولومی باغلادی قهر زمانه زهرا جان
سنه نه جای مذمّت ایویندن اَل چکدون
یارانمیوبدی وفا بو جهانه زهرا جان
حضرت ابوالفضل (ع)
حسرتله آه چکدی دئدی ای بریده دست
پیرانه وقتیده بلیمی ایتدیلر شکست
قورخاردی روبهانه بو اللردن اهل کین
ایندی کسوبله اللریوی نیلسون حسین؟
غم منجنیقی چار طرفدن سیخار منی
دشمن یخوب سنی بو یخیلماق ییخار منی
«حضرت زهرا(س)»
بهانه شرح صدر اولدی مگر مسماره[1] زهرا جان
شهیده ایلدون رحلت سینونده یاره زهراجان
قاپومی ایلیوم تعویض اونون دیوارینی نیلوم
بنادن یا ایدوم ویران نهان اسرارینی نیلوم
قاپی قالسون همین حالدا اونون مسمارینی نیلوم
مورخ یازماز ال دگسه قالان آثاره زهرا جان
مدح امیرالمؤمنین علی (ع)
علی آن بود در گهواره دعویّ بزرگی کرد
لسان الله را در گاهواره ادّعا بنگر
تکلّم طفل را ای مدّعی فرض محالی نیست
در این مورد به آیات مبرهن هکذا بنگر
به قرآن إنّی عبداللهِ عیسی را نخواندستی؟
اقلّاً منطق طفل زلیخا را بیا بنگر
مدح حضرت زینب(س)
آنکه با عشق حسینی گشته همدم زینب است
آنکه بر سّر شهادت بوده مَحرم زینب است
آنکه شور افکنده با شور حسینی بر جهان
از ازل[1] خو کرده با صد محنت و غم زینب است
آنکه نامش زین اَب خوانده رسول کردگار
چون نگویم من صفای اسم اعظم[2] زینب است
میلاد حضرت زینب(س)
«زِین اَب»[1] زینب صدّیقه بلالر سپری
حضرت فاطمه نون دختر والا گهری
دولدوران وسعت و ظرفیّت فهم بشری
مرتضانون اوجا قامتلی برومند قیزی
عصمت الله بالاسی عصمته پابند قیزی
[1] - زینب : زینب در اصل، مرکب از دو کلمه «زین» و«اب» است و زینب(س) را از آن رو زینب گویند، که زینت و افتخار پدر است و بدین سان، آن بزرگوار را «زین ابیها» نامند؛ هم چون مادرش که«ام ابیها» است.
ورود به کربلا
بورا نینوادی زینب بو مکان نواسیز اولماز
آدی کربلا اولان یئر بولورم بلاسیز اولماز
بو زمین پاکه قانیم وئرر آیری بیر اثرلر
صورا قانلی تربتیمندن گُل آرزو درللر
ئوپوب اَل به اَل جهاندا اونی تحفه گوندرللر
اولا هر مریضه قسمت مرضی شفاسیز اولماز
حضرت رقیّه(س)
مینم سلامیمی آل نطقیوه فدا یارالی
مقابلنده ایدوم منده خوش صفا یارالی
دیدون خرابیه گللم نه یاخشی وقت گلدون
بو صدق قولیوه مین دفعه مرحبا یارالی
بو شام قیزلارینون وار نه بد رسوماتی
ورولا قلبیمه هر گونده مین یارا یارالی
حضرت علی اکبر (ع)
قوری یرده نقشه قامتون ائلیوب قیامت اوغول علی
ائویمی یخوب بلیمی بوکوب بئله سرو قامت اوغول علی
یتوشوبدی فرقیوه بیر یارا بورویوب جمالیوی تازه قان
دیریلیکدن ال یوموشام علی باشیوا بو یاره دگن زمان
منی ئولدورر سنون ئولمگون نه لزومی ئولدوره کوفیان
بو باشوندا کی یارا قتلیمه چوخ ائدر کفایت اوغول علی
حضرت رقیه(س)
عمّه بو ویران سراده بیر دُرِ شاهانیم من
سیز اگر بش گون قوناقسوز بوردا صاحب خانیم من
عمّه من درگاه حقده شامل لطف عمیمم
شیشۀ ناموس[1] عالم، بندۀ حیّ قدیمم
سیندیروب شمرون جفاسی ، یوخسا بیر دُرّ یتیمم
دوشموشم گوزلردن ایمدی چون سینق دردانیم من
حضرت علی اصغر(ع)
علی سینمده کی دیرناق یاراسی خاطرینه
بیر آزدا یات سحرون ماجراسی خاطرینه
سوسوزلار الده سو جامی دیلینده یا عبّاس
دخیل درگه اولوبلار سخاسی خاطرینه
سوسوزلارین چوخی دائم بو دور و برده گزور
گچولّه صاق صولا سو ماجراسی خاطرینه
زبانحال حضرت زینب (س) در قتلگاه
بو چولون غم وبلاسی یتوشوب تمامه قارداش
یولا سال بلالی زینب گیدور ایندی شامه قارداش
بو یارالی سینه بنزور طبقات آسمانه
یارالار ستارگان فلکی وئرور نشانه
باخورام بو غملی هیأت گتورور منی فغانه
که نجوم تک دوزولموش یارالار نظامه قارداش
حضرت قاسم (ع)
هر یرده گرچه از اوخونار قاسمون غمی
چاتماز ولی اونو غمینه هیچ کیمون غمی
وقتیکه گلدی خیمیه اکبر جنازه سی
درده گتوردی هر ندن آرتیق او بی کسی
گوردی ئولوبدی یاوری یالقوز قالوب حسین
قانه باتوبدی اکبر اوغولسوز[1] قالوب حسین
[1] - تشبیه «اوغولسوز» برای امام حسین(ع) غلط می باشد چرا که خلاف واقع بوده و در زمان وداع حضرت قاسم(ع) ، حضرت علی اصغر(ع) و امام سجّاد (ع) زنده بودند.
حضرت علی اصغر(ع)
چوللرده آهولر ملر ای صود امر آهو سنه
دریا قوتارمازدی بیر آز وئرسیدی دشمن سو سنه
بیر سو که وحشی لر ایچه اطفاله یوخ لازم دگل
هر جرعه سی بیر طفل اوچون کافیدی چوخ لازم دگل
سو وئرمورم بیر کلمه دی اوچ شعبه اوخ لازم دگل
سو ایستدون اوخ یوخ دئدی ای صود امر آهو سنه
استمداد حضرت ابوالفضل (ع)
یازدی مشکیمندن دگن اوخ قتلیمه برنامه قارداش
گل اوزون صاحب دور ایندی پرچم اسلامه قارداش
قولّاریم گرچه زوال خنجر فولاده گلدی
مستیدوم چون جام عشقوندن منه چوخ ساده گلدی
خیمه لرده چوخ یوبانما گل آنان زهراده گلدی
سنده لطف ایله یتونجه صبح عمروم شامه قارداش