تنور خولی
اوغول تنوری عجب رشک جنّت ایلمیسن
بو پست محفلی افلاک رفعت ایلمیسن
رواق عرشیده لازمدی سن مکان ائده سن
حضیض[1] خاکه نولوبدور قناعت ایلمیسن
باشین بلاسین آلوم دور یارالی سینمه گل
بو بینوانی بئله غرق حیرت ایلمیسن
«شام غریبان امام حسین (ع)»
گئدوب گون مغرب یوم بلادن
اوجالدی ناله دشت نینوادن
فلک لردن مَلک لردن سمادن
قلمدن لوحدن عرش خدادن
مه و خورشید و انجم دن فضادن
دوشوب آفاقه وحشت بو صدادن
حسینیم نور عینیم نور عینیم
امام مشرقینیم مغربینیم
تنور خولی
به خولی بگفت آن زن پارسا
که را باز از پا درآورده ای؟[1]
که در این دل شب چو غارتگران
برایم زر و زیور آورده ای
به همراهت امشب چه بوی خوشی ست!
مگر بار مشک تر آورده ای؟
[1] - عمر بن سعد سر مقدس امام عليه السلام را در همان روز (روز عاشورا) بوسيله ي خولي بن يزيد اصبحي و حميد بن مسلم ازدي نزد عبيدالله بن زياد فرستا(المهلوف 60. ) پس خولي بن يزيد با آن سر مقدس به كوفه آمد و به جانب قصر عبيدالله رفت، چون درب قصر را بسته يافت بسوي خانه ي خود آمد و آن سر مقدس را زير طشتي قرار داد!
هشام مي گويد: پدرم براي من از نوار دختر مالك (همسر خولي) نقل كرد كه
گفت: شب هنگام ديدم خولي چيزي را به خانه آورده زير طشت پنهان مي كند از او سؤال كردم: اين چيست؟
گفت: چيزي براي تو آوردم كه هميشه بي نياز باشي! اينك سر حسين در سراي توست.
نوار گفت: به او گفتم: واي بر تو! مردم زر و سيم به خانه مي آورند و تو سر پسر دختر پيامبر؟! بخدا سوگند هرگز با تو در يك خانه زندگي نمي كنم، و از بستر برخاستم و به صحن خانه رفتم، بخدا سوگند كه نوري را ديدم همانند ستون از آسمان تا آن طشت پيوسته بود و مرغان سفيدي را نيز ديدم كه بر گرد آن طشت تا بامداد مي چرخيدند، و چون صبح شد خولي آن سر را نزد عبيدالله بن زياد برد .( تاريخ طبري 445 /5.)
زبانحال حضرت رباب (س)
بولمم ندن بو گئجه بس سحر اولماز
من تک بالاسیندان هیچ آنا بی خبر اولماز
ای صرصر[1] غم گیت پوزولان گلشنه ساری
سال بیر یولوی پرپر اولان سوسنه ساری
اوردان گلومون عطرون آلوب اَس من ساری
یِل اسدیقیجا قلبیم اَسر بی ثمر اولماز
شام غریبان امام حسین (ع)
عزّتلی گونوم گون چاقی جانانیله گئتدی
گونده گوتوروب باش تن بی جانیله گئتدی
هر لحظه سی مین ایل منه اولدی بو آز عمرون
گر خوش گونی اولسیدی اودا آنیله گئتدی
باتدی باتان اولدوزلاریمیله علی اصغر
آیدا قوشولوب مهر درخشانیله گئتدی
تنور خولی[1]
گل بوداقینده یاتار رسمیدی هر بلبل اوغول
دور حسینیم سنه لایق دگی بو منزل اوغول
دور آنان فاطمه[2] نی سالما بئله درد و غمه
پیشواز ائت قوناقون واردی خجالت ائلمه
گلمیشم یاتما کول اوستونده اوغول گل سینمه
قورتولوبدور مگر عالمده گل و سنبل اوغول
[1] - خولی : خولی از دژخیمان شهر کوفه بود که سر حضرت حسین بن علی (ع) را از کربلا به کوفه برد. پدرش: یزید اصبحی نام داشت. سال 60 هـ ق، زمانی که عبیدالله بن زیاد، برای جنگ با حسین بن (ع) سپاهی از کوفه به کربلا فرستاد.....
[2] - آمدن حضرت فاطمه(س) به تنور خولی و صحبت با سر سیّدالشهداء کتاب روضه الشهداء ص 361 و ریاض القدس ج 2 ص 205 آمده است.
«....ولدی ولید یاحسین ایّها الشهید ایّها المظلوم قتلوک و ماعرفوک و من شرب الماء منعوک!....»