رحلت حضرت رسول اکرم(ص)
گیجه گوندوز ایگرمی اوچ ائیل ایلوبدی تلاش
رخت فاخر گینوب سالمادی آسوده فراش
بطنینه قالدی گرسنه نئچه گون باغلادی داش
کاخ اسلامه ولی قویدی خللسیز بنیان
آز قالور مسلم دنیا اولا بئش یوز میلیان
ورود کوفه – جریان امّ حبیبه
کربلا لشکرینون کوفیه چاتدی قاباقی
خولینون[1] نیزه ده قرآن اوخیوردی قوناقی
آه زینب یاخینیدی ائده اول شهری فنا
بخت کلثوم کیمی گیمیشیدی قاره هوا
مرد و زن کوچه ده دولموشدی مسیر اسرا
یولون اوستون داش آتانلار کسوب ائتمیشدی مقام
کول توکنلر یوخاری یئرده دایانمیشدی تمام
[1] - خولی : خولی بن یزید اصبحی ایادی دارمی(کشته شده در ۶۶ ق)، از لشکریان عمر بن سعد در واقعه کربلا است که روز عاشورا در شهادت امام حسین(ع)، عثمان بن علی(ع) و جعفر بن علی(ع) نقش داشت. پس از شهادت امام حسین(ع) به دستور عمر بن سعد، به همراه حمید بن مسلم ازدی سر امام حسین(ع) را نزد ابن زیاد بردد، اما چون شبانگاه قصر بسته بود، خولی آن را با خود به منزل برد و اعتراض همسرش را در پی داشت. این جریان نزد شیعیان به روضه تنور خولی معروف است. در برخی منابع، بریدن سر امام حسین(ع) به وی نسبت داده شده است. وی در ۶۶ ق در قیام مختار کشته شد.
ورود کوفه
نه دلنشینیدی لحن قرائتون یارالی
نه دلنوازیدی صوت تلاوتون یارالی
کلیمی جذب ائلین نورسن تجلّاده
دوشوبدی کوفیه نور هدایتون یارالی
آتام آتالیق ائدن ملّته اوخی قرآن
جدانون اوسته بولونسون جلالتون یارالی
آییردی خولی سنی بیزدن عصر عاشورا
دیار کوفیه دوشدی اقامتون یارالی
حضرت علی(ع)
ائتدی طلوع کوفه ده خورشید انقلاب
ضربت دگوب یخیلدی نماز اوسته بوتراب
صدمه یتوب مظاهر سرّالعجائبه
غالب اولوب یارا اسدالله غالبه[1]
نایل اولوبدی زاده ی ملجم مرادینه
ظلمون اودون سالوبدی وفا اتّحادینه
[1] - اسدالله الغالب : یکی از القاب حضرت علی(ع) که اسدالله الغالب است به این جهت به ایشان گفته می‌شود که وقتی شیر به سمت شکار خود حمله‌ور می‌شود بر طعمه خود غالب می‌شود.
حضرت زینب(س)
ترک ائدور آز قالور حسین تیره جهانی زینبون
گوزلری آختارور سنی فاطمه جانی زینبون
اللی بئش ائیلدی سایه لطفوه دالدالانمیشام
عشقیوه دستگیر اولوب شهرلری دولانمیشام
شمع یانوب خموش اولار منکه همیشه یانموشام
اللی بئش ائیلده سونمیوب سوز نهانی زینبون
شهادت حضرت زینب(س)
من عزیز فاطمیم فلک منه حرمتون ندن اولمادی
ئولورم کنار دمشقیده باشیم اوستونه گلن اولمادی
رقم بلا و مصیبتیم یازیلا چتیندی رقم رقم
بیر حسینمیدی بلی دئین محن زمانیه بیر منم
هانی بیر اسیره منیم کیمی آغاروب ساچی اولا قدّی خم
مُحنیم کیمی هیچ عزالینون مُحنی کمرشکن اولمادی
راه شام
چاتدی اِلِیکه قافلیه یولدا قالان قیز
غم چتری بلالی باشینا سایه سالان قیز
یول زحمتی دلدن سالوب آرامین آلان قیز
سر نیزده گوردی آتاسین فوری دل آچدی
گویا سارالان غنچه گلستاندا گل آچدی
حضرت ابوالفضل(ع)
شیرمردون یخلوب توپراقا قارداش یارالی
ایلورم سجده جبینیم یارالی باش یارالی
اوج اعلاده قوشون دگسه یارا شهپرینه
قدرتی اولماز حمایت ایلیه پیکرینه
مرد شمشیرون اگر یتسه خطر اللرینه
کسیلر چاره سی دشمن قباقیندا سخلار
قارداشون تک یخلاندا یوزی اوسته یخلار
خروج از مدینه
آناسینون دوشوب عشقی او قان اولان اورگه
گلوبدی حضرت زهرایه دردینی دئمگه[1]
یتوب بقیعده جام محبّتی داشدی
اوتوردی گیزلین اولان قبریله قوجاقلاشدی
دئدی یوزوم گرک اشک فراقیله بویانا
آتام اجازه وئروبدی گئدم عراقه آنا
[1] - در کتاب «مهیّج الاحزان» این چنی آمده : که ابی عبدالله بر سر قبر مادرش ایستاد و گفت : «السلام علیک یا اُمّاه ، حسینک جاء لوداعک ، و هذه آخر زیارته ایّاک ، فاذا النداء من القبر ، علیک السلام یا مظلوم الاُمّ و یا غریب المّ و یا شهید المّ»(معالی السبطین ص 295)