ورود کوفه - انور(ره)

ورود کوفه – جریان امّ حبیبه

کربلا لشکرینون کوفیه چاتدی قاباقی

خولینون[1] نیزه ده قرآن اوخیوردی قوناقی

 

آه زینب یاخینیدی ائده اول شهری فنا

بخت کلثوم کیمی گیمیشیدی قاره هوا

مرد و زن کوچه ده دولموشدی مسیر اسرا

 

یولون اوستون داش آتانلار کسوب ائتمیشدی مقام

کول توکنلر یوخاری یئرده دایانمیشدی تمام

---

[1] - خولی : خولی بن یزید اصبحی ایادی دارمی(کشته شده در ۶۶ ق)، از لشکریان عمر بن سعد در واقعه کربلا است که روز عاشورا در شهادت امام حسین(ع)، عثمان بن علی(ع) و جعفر بن علی(ع) نقش داشت. پس از شهادت امام حسین(ع) به دستور عمر بن سعد، به همراه حمید بن مسلم ازدی سر امام حسین(ع) را نزد ابن زیاد بردد، اما چون شبانگاه قصر بسته بود، خولی آن را با خود به منزل برد و اعتراض همسرش را در پی داشت. این جریان نزد شیعیان به روضه تنور خولی معروف است. در برخی منابع، بریدن سر امام حسین(ع) به وی نسبت داده شده است. وی در ۶۶ ق در قیام مختار کشته شد.

ادامه نوشته

حضرت زینب(س) - شفق

حضرت زینب(س)

این همه ابر که از دامنه ی شب جاری است

مدّ آهی است که از سینه ی زینب جاری است

آسمان شرح بسیط[1] غم او را ننوشت

گر چه بر صفحه ی ایّام مرکّب جاری است

تا تبرّک شود از ذکر جمیلش سخنم

نام آن پاکترین زمزمه بر لب جاری است

---

[1] - بسیط : گسترده.

ادامه نوشته

ورود کوفه - خوندل(ره)

ورود آل الله به کوفه

ای که حُسن رخ تو منظر زیبای من است

خطّها نیست که تاراج شکیبای من است

دیده بگشا نظری کن به من از گوشه ی چشم

زانکه یک نیم نگه از تو تمنّای من است

گر نصیبم نشود فیض جمالت روزی!

روز اگر هست به ظاهر شب یلدای من است

ادامه نوشته

ورود کوفه - انور(ره)

ورود کوفه

نه دلنشینیدی لحن قرائتون یارالی

نه دلنوازیدی صوت تلاوتون یارالی

کلیمی جذب ائلین نورسن تجلّاده

دوشوبدی کوفیه نور هدایتون یارالی

آتام آتالیق ائدن ملّته اوخی قرآن

جدانون اوسته بولونسون جلالتون یارالی

آییردی خولی سنی بیزدن عصر عاشورا

دیار کوفیه دوشدی اقامتون یارالی

ادامه نوشته

ورود به کوفه - لطیفیان

ورود به کوفه 

مانند یک فرشته ی از پا نشسته بود

غمگین تر از همیشه در آنجا نشسته بود

 

هشتاد و چار حوریه دور نگاش بود

دور از نگاه مردم دنیا نشسته بود

 

بر روی دامنش که نسیم مدینه داشت

تنها نماد کوچک زهرا نشسته بود

ادامه نوشته

مجلس ابن زیاد - تائب(ره)

مجلس ابن زیاد

جفا پیکانلارین قویما کمانه یابن مرجانه

یارالی دیللری ایتمه نشانه یابن مرجانه

 

گتورمه توسن[1] کفرون بیله میدان جولانه

غروریله شماتت ایلمه چوخ اهل ایمانه

بو قدری دیل یاراسی وورما قلب آل عمرانه

قان اولموش دیللری دوندرمه قانه یابن مرجانه

---

[1] - توسن : اسب رام نشدنی.

ادامه نوشته

ورود به کوفه - حافظی(ره)

ورود به کوفه

ایوای بو نه عالمدی ای جان جهان قارداش

وئرمزله کول اوستونده مهمانه مکان قارداش

 

جَبریله[1] دونندن که ائلدن اوزاق اولموشدون

داخل بو یره تنها بیزدن قاباق اولموشدون

هاردا گئجه یاتمیشدون کیمده قوناق اوموشدون

ممکوندور اگر ایله بیر شمّه بیان قارداش

---

[1] - جبر : اکراه – ناچاری.

ادامه نوشته

ورود به کوفه - حسینی(ره)

ورود به کوفه 

بو گوزل سسونده قارداش آتاما شباهتون وار

اوخی من دلون فداسی نه گوزل تلاوتون وار

او یارالی باشه قربان      اوخوری جداده قرآن

 

بو وفاسیز اهل کوفه آتامیز علی ئولندن

ائده بولموب استفاده کلمات بوالحسندن

گه آلار اوصوتی مندن گهی نوک نی ده سندن

من او لهجئیله ناطق سن او دلده صحبتون وار

ادامه نوشته

ورود به کوفه - ساکت

ورود به کوفه

گر چه در بندم و آزادتر از آزادم

شور عاشورم و شوریده به هر بیدادم

 

داغ صد کشته به دل دارم و صد درد اسیر

یک جهان محنت و صد کرب و بلا فریادم

 

همه جا صبر به من نازد و من بر دل خویش

که در این شیوه چو ایّوب نبی استادم

ادامه نوشته

حضرت مسلم بن عقیل(ره) - ادیب الممالک فراهانی

حضرت مسلم بن عقیل(ره)

در کوفه از وفا و محبّت نشانه نیست

وز مهر و آشتی سخنی در میانه نیست

 

کردار جز خلاف و عمل جز نفاق ، نی

گفتار جز دروغ و سخن جز فسانه نیست

 

یا کوفیان نیافته اند از وفا ، نشان

یا آنکه از وفا اثری در زمانه نیست

ادامه نوشته

مسلم بن عقیل (ع) در کوفه

مسلم بن عقیل (ع) در کوفه

حضرت مسلم (ع) به دستور امام حسین (ع) به همراه «قیس بن مصهّر صیداوی ، عماره بن عبدالله , عبدالرحمن بن شدّاد» راهی کوفه شد خروج مسلم(ع) از مکّه در نیمه رمضان سال 60 ه.ق[1] توسط مورخین ثبت شده است.

حضرت مسلم(ع) از مکّه به مدینه آمده و بعد از نماز در مسجدالنبی با خاندان خود وداع نموده و با دو راهنما راهی کوفه شد.

---

[1]- مروج الذهب ج 3 ص 56

ادامه نوشته