حضرت رقیّه(س)
ندارد نای نی فریاد و افغانی که من دارم
ندارد چشم گردون چشم گریانی که من دارم
منم پروانه و شمع شبستانم سر بابا
ندارد شمع و پروانه شبستانی که من دارم
امام زمان(عج)
مرا جز گفتن وصف تو ای دلبر شعاری نیست
مرا کاری به عالم جز فغان و ناله کاری نیست
ز هجر روی ماه تو شب از روزم نمی دانم
بیا بنگر که دل را بی تو دلبر غمگساری نیست
در مدح حضرت رسول(ص)
لَمعات[1] وجهه ی ذوالمنن[2] نه مُشعشع[3] آمدی از قدم
طلعات هستی ماخلق نه مُلمّع[4] آمدی از عدم
نه شموس حکمت و معرفت ز بروج علم زدی عَلم
نه ز عرش و فرش نشان بُدی نه ز لوح[5] و کرسی[6] و از قلم[7]
ز نهان اگر نشدی عیان جلوات[8] ذات محمّدی(ص)
[1] - لمعت : ج لمعه : روشنی ، پرتو.
[2] - ذوالمنن : از صفات خدا ؛ صاحب عطاها و احسان ها.
[3] - مشعشع : پاک و روشن.
[4] - ملمع : روشن ، درخشان.
[5] - لوح : لوح محفوظ :
- در روایات اسلامی، لوحی در آسمان هفتم که احوال و حوادث گذشته و آینده در آن ثبت است.
- (فلسفه) عقل فعال؛ عقل اول؛ نفس کلی.
۳- (تصوف) از مراتب نورالهی که در مرتبه‌ای از خلق و آفرینش متجلی است.
[6] - کرسی : عرش ، آسمان.
[8] - جلوات : ج جلوه ؛ آشکار کردن ، ظاهر ساختن - تابش انوار الهی بر دل عارف که او را واله و شیدا سازد؛ تجلی.
نقد نوشته های کتاب «العقد الفرید» در مورد شیعه (1)
کتاب «العقد الفرید» نوشته ی «ابن عبد ربّه آندلسی» می باشد. این کتاب به معنی «سینه ریز بی مانند» می باشد که در مورد اخبار و حکایت و به صورت منظوم به زبان عربی نگاشته شده است.
علامه امینی «ابن عبد ربّه» را سبک مغز و پست دانسته و به دلیل موضع گیری های تند و دروغین وی در مورد شیعه او را دروغ پرداز و گناه آلود می داند.[1]
«ابن عبد ربّه» شاعر و ادیب بزرگ آندلس به شمار می رود و از دودمان بنی عبّاس می باشد ولی چون جدّ چهارمش «سالم» در ولای امیر «هشام بن عبدالرحمن» دوّمین امیر سلسله ی امویان آندلس بود وی را مروانی و اموی می خوانند.
شعر میلاد حضرت رسول(ص)
در آهنگ «ای ایران ای مرز پر گهر»
ای سلطان ملک اِصطفی
ذات حقدن آدی مصطفی
خورشید سپهر معرفت
کان حلم و معدن وفا
ای- نور چشم انبیاء و مرسلین اولان
زمره پیمبرانه برترین اولان
سن زینت قرآن سن
جان مُلکونه سلطانی سن
زیبا آدون هردرد ایچون اولدی درمان آقا
مشکل لری ایله آسان آقا
میلاد حضرت رسول(ص) و میلاد امام صادق(ع)
دانی که مهد عرض چرا پر معطّر است؟
مولود سروران سبب مشک و عنبر است
هفدهم ربیع نخست آفتاب و ماه
پرده ز رخ فکنده که عید موقّر[1] است
مقصود از آفتاب جهانتاب عقل کل
خلق از دل محمّد و ختم پیمبر است
امام زمان(عج)
دلم شکستی و جانم هنوز چشم به راهت
شبی سیاهم و در آرزوی طاعت ماهت
در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست
اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت
ز گرد راه برون آ که پیر دست به دیوار
به اشک و آه یتیمان دویده بر سر راهت
امام حسن عسکری(ع)
امام عسگری آن آفتاب کشور جان
سپرد چند ورق نامه بر اَبوالادیان[1]
[1] - ابوالادیان : او از کسانی است که روایت شهادت امام عسکری علیه السلام و نماز خواندن حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بر آن حضرت را ذکر کرده است. وی گوید: من خدمتکار امام حسن عسکری علیه السلام بودم و نامه های او را به شهرها می‌بردم. در آن بیماری که منجر به فوت او شد، نامه‌هایی نوشت و فرمود: «آن‌ها را به مداین برسان. چهارده روز این‌جا نخواهی بود و روز پانزدهم وارد سامرا خواهی شد و از آن‌جا صدای واویلا می‌شنوی و مرا در محل غسل می‌یابی».
پرسیدم: «ای آقای من! چون این امر واقع شود، امام و جانشین شما که خواهد بود؟» فرمود: ...
امام زمان(عج)
یوسف شود هر آنکه خریدار تو باشد
عیسی شود آن خسته که بیمار تو باشد
از چشمه ی خورشید جگر سوخته آید
هر دیده که لب تشنه ی دیدار تو باشد
امام رضا(ع)
سن تک کیمون جلالتی وار یا اباالحسن
قبرونده جنّت آیتی وار یا اباالحسن
هر کیمسه نین که دردینه اولماز معالجه
فکر علاج ائدر که یتیشسون نتائجه
یوز دوندرر او باب نجات و حوائجه
سندن آلار نه حاجتی وار یا اباالحسن
امام حسن(ع)
ئولونجه زینبون آغلار قویان حسن قارداش
باجون ئوله سنون ای غصّه لی ئولن قارداش
سنون نه دیللریله غملرون بیان ائلیوم
خیاله هانسی ملالون سالوم فغان ائلیوم
مُحنون سانا گلمز نئجه عیان ائلیوم
سالور نهادیمه آتش غمون علن قارداش
رحلت حضرت رسول اکرم(ص)
گیجه گوندوز ایگرمی اوچ ائیل ایلوبدی تلاش
رخت فاخر گینوب سالمادی آسوده فراش
بطنینه قالدی گرسنه نئچه گون باغلادی داش
کاخ اسلامه ولی قویدی خللسیز بنیان
آز قالور مسلم دنیا اولا بئش یوز میلیان
حضرت رسول اکرم(ص)
بی رغبت اولدی تا قفس تنگ کثرته
شاهین کبریا پر آچوب اوج وحدته
اصله تمایل ایلدی اصلُ الا صول خیر
لاحق اولوبدی سابقه ی فیض و رحمته
حق نوری اقتضای مشیّتله بیر زمان
تابش ائدوبدی آب و گل آدمیّته