حضرت زهرا(س)
آغلاما منده قالمادی طاقت و تاب عم اوغلی جان
توکمه سرشک حسرتون مثل سحاب عم اوغلی جان
باخما منه من آغلورام سن بئله پوزما حالوی
گوزلریوه فدا اولدوم توکمه سرشک آلوی[1]
شائقم استماع ائدم من او گوزل مقالوی
گرچه یوخومدی قدرت ردّ جواب عم اوغلی جان
حضرت علی اکبر(ع)
ای یوسف مدینه ی طاها علی علی
یوسفده یوخ بو حُسن دل آرا علی علی
ای خلق و خُلق و حُسنیده بی مثل و بی بدل
وی دیلده تاب و طاقت و یارا علی علی
ای کاش اللریندن اوغول بهره گورمسین
سنلن او کس که ایلدی دعوا علی علی
امام حسن(ع)
ئولونجه زینبون آغلار قویان حسن قارداش
باجون ئوله سنون ای غصّه لی ئولن قارداش
سنون نه دیللریله غملرون بیان ائلیوم
خیاله هانسی ملالون سالوم فغان ائلیوم
مُحنون سانا گلمز نئجه عیان ائلیوم
سالور نهادیمه آتش غمون علن قارداش
حضرت رقیّه(س)
بابا سیاحته مردم گیدر چمن یرینه
سنون خرابیه باشون گَلوب بدن یرینه
دئسم خرابیه خوش گَلموسن سزا دگلی
رقیّه نون ولی خوش گلموسن ئولن یرینه
اجازه وئر دوشویوم زلفیمی وئروم زینت
گُل بنفشه و نسرین و یاسمن یرینه
ورود به کوفه
ایوای بو نه عالمدی ای جان جهان قارداش
وئرمزله کول اوستونده مهمانه مکان قارداش
جَبریله[1] دونندن که ائلدن اوزاق اولموشدون
داخل بو یره تنها بیزدن قاباق اولموشدون
هاردا گئجه یاتمیشدون کیمده قوناق اوموشدون
ممکوندور اگر ایله بیر شمّه بیان قارداش
ولادت حضرت فاطمه(س)
مزیّن خانۀ خود را خدا با نور زهرا کرد
مقام فرش را عالی تر از عرش معلّا کرد
ز یمن مقدم میمونۀ[1] آن بانوی عظمی
صفای دیگری امّ القری[2] بر چهره پیدا کرد
پیمبر شادمان ، بانو خدیجه خرّم و خوشدل
از اینکه زهرۀ زهرا از آن خانه تجلّی کرد
کوچ از شام
رقیّه چارم اولسا کربلایه گیتمرم سنسیز
گَلوب نی تک نوایه کربلایه گیتمرم سنسیز
گیده بولسن آپارّام قویمارام تک بو ولایتده
قالوب روحیم داریخسون بو دیار دار غربتده
دولانّام غملی قبرین باشینه هر آن و ساعتده
اورکده اولماسون مندن گلایه گیتمرم سنسیز