شهادت حضرت موسی بن جعفر(ع)
این پرچم سیاه که بر بام و بر در است
پیک غم و نشانه ی اندوه اکبر است
از اهل فرش ناله به عرش خدا رود
گویا وفات حضرت موسی بن جعفر است
این چرخ را به سلسله باید ببست چون
زنجیرکین به پای وصیّ پیمبراست
احوالات بعثت حضرت رسول(ص)
بو گونده حقّیدن امراولدی شاه بطحایه[1]
که اوزنبوّتیوی ظاهرایله دنیایه
بئله یازولّا که اوچ میل مکّه ده بیرکوه
دئیوبله روزازلدن حراء او مأوایه
زبانحال حضرت زینب(س)
این خانه گرچه بهرِ تو شاها محقّر است
لطفی کن و بیا که دمِ مرگِ خواهر است
یک عمر زخم بستن و یک عمر اشک و آه
افتاده بر دلم که دگر شامِ آخر است
لبخند چیست؟ کرده فراموش ذهنِ من
از پنج سالگی فقط این چشمها تر است
زبانحال حضرت زينب كبري(س)
یک سال و نیم مانده غمت در گلوی من
هر روز وشب تویی همه جا روبه روی من
در زیر آفتابم و تشنه شبیه تو
دنیا کشیده خنجر غم بر گلوی من
زبانحال حضرت زینب(س)
بقای خون حسینه سبب بو مطلبدی
شریک اعظم سلطان عشق زینبدی
عنایت اولسا اگر کردگار یاسیندن
قلم یازار خانمین حال احتضاریندن
مریض عشق حسین قلب عالمی داغلور
ئولوم تری دوزولوب آنینا گینه آغلور
ولادت حضرت علی (ع)
دوشینه ازفلق[1] چو شفق[2] گشت آشکار
زد آفتاب خیمه به دامان کوهسار
ذرّات شمس شعشعه[3] ی مهر خاوری
پرتو فکند صبح به ظلمت طلایه دار
درپرده ی سحاب نهان گشت قرص ماه
بی پرده قرص مهر برافروخت چون عذار[4]
حضرت زینب(س)
صبر از زبان عجز ثناخوان زینب است
عقل بسیط[1] واله و حیران زینب است
ایّوب صابر است ولیکن درین مقام
انصاف ده که ریزه خور خوان[2] زینب است
در مدح امام جواد(ع)
شه فرشته خدم آفتاب کشور دین
محیط لطف و کرم پیشوای اهل یقین
برای خدمت او خادمی است روح الامین
ز کاخ رفعت او پایه ایست چرخ برین
زهی امیر که آمردرآسمان و زمین
اربعین حسینی
من که از روز ازل با تو سفر می کردم
شب تنهای خود با تو سحر می کردم
لیک از جور فلک از تو جدا گردیدم
دیده از داغ دلت پر زگوهر می کردم
زبانحال حضرت زینب(س)
سولدی چمنیم قارداش ئولدی ئولنیم قارداش
شامون غرباء باغی اولدی وطنیم قارداش
تا عشقیوه خو تاپدوم دوشدوم بئله غوغایه
آدین منه فخر اولدی عشقون منه سرمایه
سود اولدی زیانیمده احسن بئله سودایه
کالا سنون عشقوندی جانیم ثمنیم قارداش
فضیلت ماه رجب و گریز به قتلگاه
معناده وار مَهِ رجبون چوخ جلالتی
حیران قویوب عقولی جلال و شرافتی
مخصوص ائدوب خدا بو آیی اؤز وَلیّنه
چوخ مُحترمدی وار نقدر شأن و شوکتی
هرکیم بو آیدا صائم اولا روز حشرده
وار اؤزگه بیر جلال و مقامات رفعتی