حضرت علی اصغر(ع)
آغلاما ای گوزلریم نور و ضیاسی آغلاما
نه سو وار منده نه سود الله رضاسی آغلاما
خیمه نی هر چه دولاندیم ایلدوم هر نه تلاش
تاپمادیم بیر شربه سو اوت دوتدی قلبین یاندی فاش
آغلاما فریاده گلمه سینه می ائتمه خراش
قلبیمون بسدور منیم زخم جفاسی آغلاما
سینه زنی حضرت علی اصغر(ع)
گل باجی گل آغلا – گل سینه وی دغلا – یاندیم الیم اوسته - بالام اوخلاندی
گل بالام دینجلدی – اوخ حلقینی دلدی – قوش کیمی پر بسته – بالام اوخلاندی
امان ای دل ، ای دل ، ای دل ای دل
سینه زنی حضرت علی اصغر(ع)
گل باجی گل آغلا – گل سینه وی دغلا – یاندیم الیم اوسته - بالام اوخلاندی
گل بالام دینجلدی – اوخ حلقینی دلدی – قوش کیمی پر بسته – بالام اوخلاندی
امان ای دل ، ای دل ، ای دل ای دل
حضرت علی اصغر(ع)
بو قدری آغلاما ائتمه فغان علی اصغر
بو حالین ائتدی منی باغریقان علی اصغر
آلوبدی سوز عطش اختیاریوی الدن
ائدوب بو نوعی سنی باغریقان علی اصغر
سولوب یوزون سارالیب غنچه لبلرون قورویوب
اسوب جمالیوه باد خزان علی اصغر
حضرت علی اصغر(ع)
ربابیلن علی مدّتدی الفت ایلموسن
سود امّاقا بالا سینمده عادت ایلموسن
سوسوزلوقون اثریندن دوداقلارون قوریوب
تعجّبم نجه بو درده طاقت ایلموسن
سوسوزلوق آجلیق اودی جسمیوه شراره سالوب
گینه بو قالماقیویلن مهارت ایلموسن
حضرت علی اصغر(ع)
آنام باجی ظلم اودینا قلبیم اود دوتوب یاندی
الیمده تشنه اصغریم ظلم اوخیله اوخلاندی
گل یاراسینی باغلا – اوخشا اصغری آغلا
بالام یاتوب راحت اولوب دینجلوبدی دیندیرمه
قماطین آچ رختینی سوی تازه دن گییندیرمه
آناسینا باغلامامیش یاره سین نشان وئرمه
مگر آنایه بالانون بیله حالی آساندی
حضرت علی اصغر(ع)
دردی که یکّه مرد جهان در میان گرفت
دردی عظیم بود که جان جهان گرفت
دردی غریب بود و توانسوز ای عجب!
زین درد ناشناخته درمانده جان گرفت
با هیچ منطق ، عشق نخواند ولی توان
با این نشان نشانه ای از بی نشان گرفت
احوالات حضرت رباب(س)
سالوبدی دست قضا گویلومون شهاب ائوینه
خراب ائدوب تاپوب اَل من خراب ائوینه
اوتا چکوبدی وجودیم یانور کویر کیمی
چتیندی بیرده گئده اَل تاپا زهاب[1] ائوینه
گلون منی آپارون من داریخمیشام گئدورم
بیر آیری یرده سالام دردون انقلاب ائوینه
زبانحال حضرت رباب (س)
بولمم ندن بو گئجه بس سحر اولماز
من تک بالاسیندان هیچ آنا بی خبر اولماز
ای صرصر[1] غم گیت پوزولان گلشنه ساری
سال بیر یولوی پرپر اولان سوسنه ساری
اوردان گلومون عطرون آلوب اَس من ساری
یِل اسدیقیجا قلبیم اَسر بی ثمر اولماز
راه شام – حضرت رباب(س)
باشیوی جداده گورن دئیر گل گلستان رباب اوغول
بو جهاندا آل امیّه نین ایوی کاش اولیدی خراب اوغول
بو طرفده بیر قوری نی کیمی ائدورم نوا من بینوا
او طرفده چنگ و رَبابیله[1] بیزه پیشواز ایدوب اشقیا
قاریشوبدی بیربیره نای و نی چخوب عرشه ناله ایله نوا
بو طرفده ناله رباب[2] ایدر او طرفده ناله رَباب اوغول
[1] - رَباب یا رُباب : نام سازی است تاردار که نام دیگرش طنبور (تنبور) است .
[2] - رباب : بنا به نقل مورخان حضرت رباب، دختر امرء القیس بن عدى، همسر سید الشهدا «ع» و مادر سکینه و على اصغر (عبد الله) است. او در سفر کربلا حضور داشت و همراه اسیران به شام رفت، سپس به مدینه باز گشت و مدّت یک سال براى سید الشهدا «ع» عزادارى کرد و مرثیههایى هم در سوگ آن حضرت سرود. خواستگارانى از اشراف و بزرگان قریش را ردّ کرد و حاضر نشد با کسى ازدواج کند. در سوگ ابا عبد اللّه «ع» پیوسته گریان بود و زیر سایه نمىرفت، از فرط گریه و اندوه بر شهادت حسین «ع» یک سال بعد (در سال 62 هجرى) (ابن اثیر، عز الدین، الکامل، ج 4، ص 88، دار صادر، بیروت، 1385 هـ ق.)
از جمله سرودههاى او در شهادت امام حسین «ع» ابیاتى است که این گونه شروع مىشود:
انّ الذى کانَ نورا یُستَضاءُ به فى کَربلاء قتیل غیرُ مَدفونِ
سِبطُ النبىّ جَزاکَ اللّه صالِحة عَنّا و جُنّبتَ خُسرانَ المَوازین...
« آن کس که نوری روشنی بخش بود، در کربلا کشته شد و به خاک سپرده نگردید.»
« ای سبط پیامبر! خداوند از ما ترا جزای نیک دهد و دور گرداند از تو خسران را.» (جان باختسید محسن امین، ج 6، ص 449، دار التعارف، بیروت، 1406 ه ق.)
به مناسبت روز جهانی شیرخوارگان حسینی
عرض حال مادران شیرخوار حسینی
ای بو عالمون عزّ و شوکتی حجّت خدا یابن العسکری
هر دمونله مولا صفا تاپور جمله ماسوا یابن العسکری
سیّدی آناوین کنیزییم نذریدور ظهوره منیم بالام
اصغره قوروب مجلس بکاء[1] غرق اولوبدی شوره منیم بالام
لایق اولسا ایستور که اهل اولا لحظه حضوره منیم بالام
قوزیوب گویه خردا اللرین قصد التجاء[2] یابن العسکری
حضرت علی اصغر(ع)
اوغول مروّت ایدوب قوم بی مروّت عجب
گلوب ترحّمه بو رحمیسیز جماعت عجب
باخوب سَنه گلوب انصافسیزلر انصافه
یانوب مصیبتوه لشکر شقاوت عجب
حضرت علی اصغر(ع)
علی سینمده کی دیرناق یاراسی خاطرینه
بیر آزدا یات سحرون ماجراسی خاطرینه
سوسوزلار الده سو جامی دیلینده یا عبّاس
دخیل درگه اولوبلار سخاسی خاطرینه
سوسوزلارین چوخی دائم بو دور و برده گزور
گچولّه صاق صولا سو ماجراسی خاطرینه
حضرت علی اصغر(ع) - انسانی
هم چو روی طفل من بی رنگ و رو مهتاب نیست
بخت من در خواب و چشم کودکم را خواب نیست
گفتم از اشکم مگر ای غنچه نوشی آب لیک
از تو معذورم که اشک من به جز خوناب[1] نیست