و حَفَظَةِ سِرِّ الله
ائمّه حافظان سرّ الهی هستند.
«حَفَظَة» جمع «حافظ» از ریشه ی «حفظ» است ؛ مثل «کتبة و کاتب – طلبة و طالب».
اصل واژه «حفظ» به معنای نگهداری چیزی از ضایع شدن و تلف شدن است.[1] به همین سبب محافظت به معنای مراقبت آمده است.[2]
«سرّ» مقابل «اعلان» است و به چیزی گفته می شود که «کتمان» می گردد.[3]
نقدی بر قتوای حرمت لعن یزید توسّط امام محمّد غزّالی
در ابتدا لازم است شناختی اجمالی از شخصیّت «محمّد غزّالی» و افکار او داشته باشیم ، ابوحامد محمد معروف به امام محمد غزالی در نیمه دوم قرن پنجم هجری (سال 450 هجری) در عصر شدت منازعات سیاسی و فکری در طوس متولد شد، ایرانی نژاد بود. پدرش مردی از صلحا بود که در دکانی در بازار پشم فروشان کسب روزی می‌کرد. ابوحامد دو برادر بودند که در دوران خردسالی پدرشان فوت کرد، اما وی قبل از فوتش، پسران خود را به یکی از دوستان صوفی خود سپرد تا آنها را آموزش دهد.
پس از مدتی ابوحامد و برادرش به یکی از نظامیه‌ها رفتند و در آنجا سخت به تحصیل فقه پرداختند. ابوحامد محمد (امام محمد غزالی) تحصیلات خود را در طوس آغاز کرد، سپس به گرگان رفته و بعد از آن در نیشابور ساکن گردیده و در همانجا به امام الحرمین پیوست و تا آخر عمر او نیز همراه وی بود.
پاسخ به 10 مغالطه أهل سنّت در مورد امامت
متکلّمان اهل سنّت تلاش کرده اند تا به زعم خود اثبات کنند که از جانب خدای سبحان برای مردم امامی تعیین نشده است تا از این طریق جایگاهی برای تعیین خلیفه از سوی مردم پیدا کنند «سعد الدین تفتازانی» أدلّه آنان را اینگونه بیان کرده است [1]:
1- عبّاس عموی پیامبر (ص) به علی (ع) گفت : «دستت را دراز کن تا با تو بیعت کنم»
این کلام عبّاس نشان می دهد که او می خواست با بیعت خویش خلیفه تعیین کند ، اگر واقعاً خلیفه ای از جانب خدا تعیین شده بود ، کلام عموی پیامبر(ص) چه معنا داشت؟