خروج از مدینه

آناسینون دوشوب عشقی او قان اولان اورگه

گلوبدی حضرت زهرایه دردینی دئمگه[1]

یتوب بقیعده جام محبّتی داشدی 

اوتوردی گیزلین اولان قبریله قوجاقلاشدی

دئدی یوزوم گرک اشک فراقیله بویانا

آتام اجازه وئروبدی گئدم عراقه آنا

بو آیریلیق منیچون مایه ی خیال اولدی

مزارون اوسته داخی گلمگیم محال اولدی

نئدوم که ایش بئله دوشدی منی باغیشلا آنا

حسنی ساخلا یانوندا حسینی بوشلا آنا

یری واریدی اگر سس گلیدی زهرادن 

او قبر ایچینده یاتان دلشکسته اعضادن

سنیده گیزلین اولان قبره چوخ گوروبدی فلک

مزاریمه داخی بوندان صورا کیمیم گلجک

انور (ره) - یادگار ص 114

 


[1] - در کتاب «مهیّج الاحزان» این چنی آمده : که ابی عبدالله بر سر قبر مادرش ایستاد و گفت : «السلام علیک یا اُمّاه ، حسینک جاء لوداعک ، و هذه آخر زیارته ایّاک ، فاذا النداء من القبر ، علیک السلام یا مظلوم الاُمّ و یا غریب المّ و یا شهید المّ»(معالی السبطین ص 295)