حضرت زهرا(س)

ئولورم غم فراقه اولورام دچار عم اوغلی

گل اوتور ائدوم وصیّت من دلفكار عم اوغلی

منه ائتمه قبر تعیین قوی اولا مزاریم ایتگین

گلر اون بیریمجی اوغلوم ائدر آشكار عم اوغلی

 

 

دگولم رضا اولار كه منی سالدی اضطراره

بوله لر نه یئردی مدفن من زار و دلفكاره

گئجه غسل ویر گئجیله كفن ایله قوی مزاره

كه بولونمسین بتوله هارادور مزار عم اوغلی

 

 

آتام ایلینده رحلت سنه ایلدی وصیّت

دیدی تیغ چكمه وورسا قیزیمی وفاسیز امّت

گلی صاحبی بو تیغین یتر اول زمان او ساعت

آلار انتقام عدودن دم ذوالفقار عم اوغلی

 

 

رخ حق نمایه جاری آز عم اوغلی اشك آل[1] ایت

منی آز غریق بحر غم و محنت و ملال ایت

ویرورم قسم حسینه منه حقّیوی حلال ایت

بو شكسته دلده قویما قالا انكسار عم اوغلی

 

 

او دمی که مرده احیا اونیلا ائدردی عیسی

دم گرم و آه سردون اونی ایتدی فیضه دارا

سنیله اونی برابر ائلیم عم اوغلی حاشا

سنه قرب حقدی مسکن اونا چرخ چار عم اوغلی

 

 

دم روح بخشی سندن ایلیوبدی کسب عیسی

گل او عیسوی نفسله منی قیل ئولنده احیا

سنه ایتمیوب خیانت بولوسن جهاندا زهرا

ئولورم رضایتونله قیل امیدوار عم اوغلی

 

 

اوزینه خدای عالم سنی ایلیوبدی مظهر

بو گوزل یوزی گورنلر گورر عین وجه داور

بو جمال بی مثالی گوره جاقلا جان وئرنلر

ائده جاقلا مقدمونله حقه جان نثار عم اوغلی

 

 

یوزووی گورنده مؤمن اولاجاقدی شاد و خندان

اونون عکسینه منافق اولاجاق ملول و گریان

شرف ولایتون دور عمل عمومه میزان

سنی حق ایدوب قسیم نعمیله نار عم اوغلی

 

 

نه گوزلدی جان ویرنده باشیم اوسته سرّ یزدان

باشیمی آلا دیز اوسته گوزی یاشلی دلده قرآن

نه قدی خمیده زهرا هامی مومن و مسلمان

اولا گر بو لطفه مشمول ایدر افتخار عم اوغلی

 

 

بولوسن قاپیم یاناندا منه وئردی یوز نه عالم

که مین ایللریله ائتمز بو یارا قبول مرهم

نئجه سقط اولوب جنینیم ؟ دئیه بولمرم مسلَّم

ائدورم حیا گرکدور تاپا استتار عم اوغلی

 

 

یوزه آخدی خون دل تک دُر چشم اشکباریم

صدف دُر امامت سینوب آرتدی آه زاریم

ائله بیر فشاره دوشدوم که کسیلدی اختیاریم

او فشاره شاهدیم دور دریله جدار عم اوغلی

 

 

بو فنا جهاندا نسوان سِور اولماقا بقاسی

اولا بالخصوص من تک نئچه مه جبین بالاسی

بو آز عمریله بتولین بیر ئولومدی مدّعاسی

ائله عمردن دویوردی منی اول فشار عم اوغلی

 

 

دئمورم وفاسیز امّت نه لر ایلدی بو زاره

ئوره گیمده کی ملالی آپارام گرک مزاره

دئیم اوز آنام خدیجه باباما ائده اشاره

بوله تا اولوبدی سینم نئجه زخمدار عم اوغلی

 

 

سنی مسجده چکنده او زمان حقارتیله

قولوما یتیشدی صدمه ستم و وعداوتیله

دئیه بولمدیم نه چکدیم او بیوک جراحتیله

بو یارالانان قولومدا هله وار یارا عم اوغلی

 

 

بو خیالیله آپاردی سنی سامریِّ[2] امّت

که بابام رسوله هارون[3] ائده عِجل[4] دونه بیعت

ولی دوزمدیم کلیمه ائده سامری جسارت

سورونوب دالونجا گَلدیم گوزوم اشکبار عم اوغلی

 

 

 

سنه کیمسه گوردوم ائتمور او جماعت ایچره امداد

الیمی باشا آپاردیم که ائدم جهانی برباد

دل پر حرارتیله ائله خطبه ائتدیم ایراد

که قلوبه سالدی آهیم شرری شرار عم اوغلی

 

 

اوخویان زماندا خطبه دل پر حرارتیله

سنیدون فقط مرامیم نظر حمایتیله

که ابوقحافه[5] اوغلون تانیدام خیانتیله

او قدر جماعت ایچره اولا خوار و زار عم اوغلی

 

 

فدکین قضیّه سینده بولوسن اوزون که ثانی

منه بیر جسارت ائتدی او جفا و جور کانی

قالوری هله گوزومده او جسارتین نشانی

گُل مصطفایه صدمه یتیروبدی خار عم اوغلی

 

 

اوجالاندا دود آهیم ، فلک اولدی غرق حیرت

آی اوزینده لکّه سالدی ائله ابر جور و ظلمت

که گلینجه شمس عزّت قالاجاقدی بو علامت

وئره جاق نشان خسوفی گویرن عذار عم اوغلی

 

 

سنه ایلدیم شکایت دئدوم آل اَله حُسامی[6]

دئدون اولمیوبدی ظلمین هله وقت اختتامی

گله جاق امام قائم آلاجاق بو انتقامی

گئدورم بابام یانیندا چکم انتظار عم اوغلی

 

 

گل گلستان قدسم شرف بهشت اعلی

منیله اولوب مزیّن صفحات ارض غَبرا[7]

ائله دوندروب خزانه بو گُلی جفای اعدا

که بالام گلینجه اولماز بو گُله بهار عم اوغلی

 

 

آچیلار گل رسالت من عم اوغلی جان گولنده

سارالار گل امامت منِ خونجگر ئولنده

گُل لاله قبریم اوسته گوره سن اگر گلنده

دئیر اولدی قلب زهرا نجه داغدار عم اوغلی

 

 

منه سختدور ئولومدن حسنینیمون فراقی

بو یارالی قلبیمون وار اولارا چوخ اشتیاقی

گئدورم بلالی زینب قالوری یریمده باقی

سالاجاق بلایه من سیز اونی روزگار عم اوغلی

 

 

بو حسینه وار خصوصاً ئورگیمده بیر علاقه

که چکر همان علاقه منی قبردن عراقه

یارالار گورنده قویمور بالامی دورا ایاقه

یارالی دلیمده باخ گور قالار اختیار عم اوغلی؟

 

 

بوغاز اوخلی ال یارالی بو غریب ئولن یارالی

یوزی قانلی باش یارالی دولی اوخ بدن یارالی

گئنه باخمیوب وورارر داش بونی هر گورن یارالی

یوزی اوسته قان ایچینده ال ایاق چالار عم اوغلی

 

 

یوزی قبلیه چوورسون باشی اوسته بیر کس اولماز

سو دئیر یانار سوسوزدان سسینه وئرن سس اولماز

باشینی کسوب وورالار سر نیزیه بس اولماز

جسد شریفی اوسته قشون آت چاپار عم اوغلی

 

 

قاپومون یانان لهیبی سالاجاقدی بیر شراره

یاناجاق حسین خیامی ایده جاق گون استتاره

گوره جاقلا اهل کوفه که بیر آسمان ستاره

بیر آئی آلوب آرایه هاموسی یانار عم اوغلی

 

 

داغیلاندا خوردا قزلار چوله دلده واعلیا

سالار آت عداوتیله اولارین دالنجا اعدا

بالا قیز گورنده آتلو گوزی یاشلی دلده غوغا

الی باشدا آت دوشونده باش آلوب قاچار عم اوغلی

 

 

آچار ال خطالی اووچی حرم شه انامه

دوشر آهوان کعبه ستم اللریله دامه

ووروالاندا غل جامع نه چکر شهِ تهامه؟

بیلر اول یارالی آهو که اولا شکار عم اوغلی

 

 

گله جاق بالام «حسینی» چکه جاقدی چوخ ریاضت

الیله دلیله دائم ائده جاق حسینه خدمت

بودی خواهشیم ئولنده چکه قویما چوخ ریاضت

اونا بیر سلام مندن دم احتضار عم اوغلی

 

 

گلرم حسینیمیله من ئوزومده باشی اوسته

دئیرم که چوخ اولوبسان بالامین یولوندا خسته

خدماتیوه تلافی ایده جاق بو دل شکسته

ویره جاق نوید جنت سنه تاجدار عم اوغلی

حسینی(ره)

 


[1] - آل : سرخ.

[2] - سامری : سامری کسی است که در غیبت حضرت موسی(ع)، گوساله‌ای ساخت و بنی‌اسرائیل را به پرستش آن ترغیب می‌کرد. قرآن در سه آیه از او نام برده که هر سه مورد مرتبط با ساخت گوساله است. سامری از بنی‌اسرائیل بود و درباره نام و نسب او اختلاف وجود دارد.

[3] - اشاره به حدیث منزلت، از احادیث مشهور نبوی و مورد قبولِ عالمان شیعه و سنّی است. عالمان شیعه به این حدیث برای اثبات جانشینی حضرت علی(ع) و نیز برتری موقعیت ایشان بر دیگر اصحاب استدلال می‌کنند. در این حدیث جایگاه امام علی (ع) نسبت به پیامبر اکرم (ص) همانند جایگاه هارون نسبت به موسی معرفی شده است. و از نظر عالمان شیعی این حدیث متواتر است.

 

این حدیث در مناسبت‌های مختلف از پیامبر (ص) شنیده شده که مهم‌ترین آن‌ها در جنگ تبوک است. مشهورترین نقل‌ این حدیث آن است که پیامبر اکرم (ص) خطاب به علی (ع) فرمود: «‌أنتَ مِنّی بِمَنزلةِ هارونَ مِنْ مُوسی، اِلّاأنـّه لانَبیّ بَعدی‌«.

[4] - عجل : گوسفند.

[5] - ابوقُحافه، عثمان بن عامر بن عمرو بن کعب، پدر خلیفه اول ابوبکر .

[6] - حسام : شمشیر تیز و برّان.

[7] - غبرا : زمین.