حضرت زهرا(س)

گل آماندی باشیم اوسته ئولورم فگار[1] عم اوغلی

اوزون اول بو صون نفسده منه غمگسار عم اوغلی

 

دئمورم بو خسته دیلدن نولی زایل ملال ائت

دئمورم منیم غمیمده یوزه جاری اشک آل[2] ائت

دئیورم بو صون نفسده منه حقّیوی حلال ائت

گیچه گر قصوریم اولسا ، حق کردگار عم اوغلی

 

دئمورم نقدری محنت یتوشوب بو دلفگاره

دئمورم یتوب او قدری غم اولوبدی قلبی یاره

دئیورم بونی گجیله منی قوی اوزون مزاره

گلی تا که بیر گون اوغلوم ائدر آشکار عم اوغلی

 

دئمورم سرشک زینب آخاجاق عذاره هر آن

دئمورم قالار آناسیز من ئولم اگر بو نالان

دئیورم اسیر ائدلّر بونی کربلاده دونان

اولی بستۀ طناب سپه شرار عم اوغلی

 

دئمورم سنون ائوینده هامی بیر بلایه دوزدوم

دئمورم تحمّل ایتدوم غم و ابتلایه دوزدوم

دئیورم بو سنّمیله حسنینیدن اَل اوزدوم

او ایکی سرور قلبیم آناسیز قالار عم اوغلی

 

دئمورم نه حسرتیله سنی ترک ایلورم من

دئمورم منیم غمیمده توکوب اشک ایله شیون

دئیورم که کوینگ اوستن منه غسل وئرگیلن سن

منه منّتین قوی ایله منی کامکار عم اوغلی

 

دئمورم آلیندی حقّیم یوزومه وورولدی سیلی

دئمورم سینوبدی پهلو قولومی ائدوبدی نیلی

دئیورم بابام سورورشسا ندی فاطمه دلیلی؟

سنی بیر بئله دوگوبله نه دئسون بو زار عم اوغلی

 

دئمورم گلور فغانه غم و درد فرقتیمده

دئمورم که قلبی قانه دونوری مصیبتیمده

دئیورم که «حامدین» چوخ گوزی وار شفاعتیمده

اونی روز محشر اوتدان اوزون ائت کنار عم اوغلی

حامد تبریزی(ره)

حامد تبریزی(ره)[3]


[1] - فگار : آزرده ، رنجور – مجروح.

[2] - آل : سرخ – سرخ کم رنگ.

[3] - برای رویت متن کامل شعر به دیوان حامد تبریزی(ره) رجوع فرمایید.