وصیّت حضرت زهرا(س)

گل عمواوغلی تاپشیرور جان سینه سینده یاره زهرا

سینه داغلی دلشکسته محضر نگاره زهرا

 

دوقّوز ایل اگر چه اولدوم آفتاب برج عصمت

بسلدیم بو گلستاندا گُل ارغوان و سوسن

یاسمن گولومدی مندن صورا غمگسار گلشن

حیف اولا دوشور چمندن الی بوش کناره زهرا

 

ئولورم یتوبدی باشه بولورم بو عمر فانی

غسلومی وئروب کفن قیل منه سن گئجه زمانی

قوی مزاره نصف شبده قبریمی ائله نهانی

بولمسونله هاردا قویدی یوز تراب تاره زهرا

 

نئجه که قاپی دالیندا منی قویدی جانی سیخدی

محسنوم شهید اولاندا شیونیم سمایه چیخدی

سینه مه یتوشدی صدمه صبر ایوین او یاره یخدی

دوشدی جور اشقیادن حال احتضاره زهرا

 

آخموری سرشک دیدم بی جهت عذاره چون یم[1]

دولموری عبث ملال و محنتیله غملی سینم

گوز ائینده کربلاسی بالامون اولور مجسّم

نگران گئدور او گوندن محضر نگاره زهرا

 

منجنیق غمده اعدا دل زینبی سیخالّار

ئولدوروب حسینی عطشان دین ائوین علن یخالّار

او یارالی سینه اوسته چکمه لی یقین چیخالّار

شمر الین دوتاندا زینب گلر اول دیاره زهرا

 

گتورور منی عم اوغلی بو اسفلی قصّه داده

اورگیم یانور دوشنده ماجرای کوفه یاده

سیر ائدر عراق و شامی بالامون باشی جداده

آردیجا دوشر او باشین دشت و کوهساره زهرا

 

چکولر قطار زینب بزم شربه دست بسته

او باشی که سینه سینده بسله دی بو دلشکسته

او یارالی باشی خولی قویاجاقدی کولّر اوسته

نئجه کولّر اوسته ایلر او باشا نظاره زهرا

 

غرق اولوب «شعاع» عم اوغلی بحر غمده ایله اخراج

خرمن قرار صبرین فوج غم ائدوبدی تاراج

توخونار منه گر اولسا نوکریم بو خلقه محتاج

گرک ایلسون حمایت سائل فگاره زهرا

«شعاع(ره)»[2]

 


[1] - یم : دریا.

[2] - برای مشاهده متن کامل شعر به دیوان مرحوم شعاع تبریزی رجوع فرمایید.