چرا هنگام دعا دو دست خود را به طرف آسمان بلند می کنیم؟
چرا هنگام دعا دو دست خود را به طرف آسمان بلند می کنیم؟
ابو بصیر[1] از امام صادق (ع) نقل کرده که امیرالمومنین(ع) فرمود :
«هر گاه یکی از شما نمازش تمام شد دو دستش را به طرف آسمان بلند کند و دعاء نماید.»
ابن سبا عرض کرد :
«یا امیرالمومنین آیا خدا در همه مکان ها نیست؟»
امیرالمومنین(ع) فرمود :
«آری»
عرضه داشت : «پس چرا دست ها را به طرف آسمان بلند کنیم؟»
امیرالمومنین (ع) فرمود :
«مگر این آیه را نخوانده ای؟ " و فی السماء رزقکم ما توعدون "[2] پس روزی را طلب نمی کنند مگر از مکان وجایگاه روزی ، و جایگاه روزی و آنچه حق تعالی وعده اش را داده است آسمان می باشد.[3]
[1] - ابوبصیر لیت بن بختری مرادی از اصحاب بزرگ امام صادق علیه السلام بود.
امام صادق او و سه تن دیگر از اصحابش را به بهشت بشارت داده و فرموده بود:
آنان چهار انسان والا مقام و امینان الهی بر حرام و حلال هستند. اگر این چهار تن نبودند، ثمره نبوّت از بین می‌رفت. ( سه تن دیگر عبارت بودند از :بردی بن معاویه عجلی، محمد بن مسلم و زراره.)
ابوبصیر کنیه‌ای مشترک میان یحیی بن قاسم ِ نابینا و لیت بن بختری است. در منابع تاریخی، این دو شخصیت به دلیل یکی بودن کنیه‌شان گاهی با هم اشتباه شده‌اند ولی ابوبصیر معروف همین لیت بن بختری است.
تحفه الاحباب، شماره 554، ص 422 از رجال نجاشی
[2] - سوره ذاریات آیه 22 – روزی شما با همه وعده ها که به شما داده اند در آسمان می باشد.
[3] - علل الشرایع باب 51 ص 125