وداع حضرت علی اکبر (ع)

ای خَلقی خُلقی منطقی احمد مثال اوغول

وی جدّینون شبیهی حمیده خصال اوغول

سلطان عشق ایندی که رخصت ویروب سنه

مختاریسن، دایانما، گیت ایله قتال اوغول

مندن اجازه ایستمه ای شهریار دل

محکوموام، سن ایلمه اوزگه خیال اوغول

جان و دیلیله منه سنه دل ویرموشم ازل

هر امرون اولسا ایلر آنان امتثال[1] اوغول

بو شوقیله که شور شهادت باشوندا وار

یانسون دیلیم دیسم سنه گَل گیتمه قال اوغول

بو آق کفن که قامتیوه بیچمیشم اوزوم

چوخ خوش دلم گورم که تاپوب رنگ آل[2] اوغول

من بولموشم که نقطۀ مقصوده چاتماسان

قانونلا  تا بویانماسا بو خطّ و خال اوغول

فخر ایلرم سوسوز سنی قربان وئرم بو گون

بیر افتخاریدور آناوا لایَزال[3] اوغول

جانیم فدا اولِیدی سنون تک ذبیحه کاش

سنلن اولیدیم همسفرِ ارتحال اوغول

فکر ایلمه که گیتسم اوغولسوز قالار آنام

وئرمه بو یولدا قلبیوه درد و ملال اوغول

قربان هلالی قاشلاریوا ، مه جبینیوه

آز دوز ستاره تک عرقِ انفعال[4] اوغول

آز حسرتیله باخ منه یاندورما قلبیمی

وار هر سوزون گَتور دله شیرین مقال[5] اوغول

باخما من آغلارام سفر اوسته سن آغلاما

ائتمز یول اوسته اهل سفر ابتهال[6] اوغول

دردون اورکده ساخلاما ، اظهار قیل منه

بیر آز زمان وار اَلده هنوز امتهال[7] اوغول

فرصت زمانی دور دئ اگر وار وصیّتون

یوخدور داخی قِییتماقوا احتمال اوغول

زلفون کیمی اگرچه پریشاندی حالتیم

بیر حاله هر دم حالیم ایدر استحال[8] اوغول

هر امره سن رضاسن آناندا رضاسی وار

باخما گوزوم یاشی توکولور اتّصال اوغول

نِیلیوم اورک یانور گوزیمون یاشی جوش ایدور

کاسه دولوب داشا ، دایانامّاز زلال اوغول

من ایستورم که آغلامیم ، غصّه ویرمیم

دردیم جگر خراشیدی ویرمور مجال اوغول

فکر ایلورم نه زحمتیله باغ عمریده

سالدیم اَله سنون کیمی بیر نونهال اوغول

قدّ صنوبرون بو امیدیله بَسلدیم

تا سایه سینده دالدالانام لامحال[9] اوغول

ایمدی باخا باخا فلک اَلدن آلور سنی

محصول رنجیم حسرت اولور بالمآل[10] اوغول

چوخ آرزولریم واریدی قالدی قلبیده

اولدی تمام نقشه لریم پایمال اوغول

امّا گنه شهادتیوه مانع اولمارام

بیر نکته وار ولی گَتورور قیل و قال اوغول

من اَل چکنده قویمور آنالیق محبّتی

هجران اودی اورکده تاپور اشتعال اوغول

قوی سینمه باشون بو اودی بلکه سوندورم

تاپمور بو شعله اشکیمیله اعتدال اوغول

فرقت یاخونلاشور، گَل اولاق بیرده قول بویون

بیر لحظه یوز یوزه قویاق ای مه جمال اوغول

سن تک جوان اوغول آنا جسمینده روحدور

مشکلدی روحیله بدنه انفصال[11] اوغول

ناچارم اَل چکم ، آنان ئولسون ندور علاج

گیت دورما آز قالور گئچه وقت جدال اوغول

امّا منی بغیشله که سندن خجالتم

عذر ایستورم چوخ ایلموشم اغتفال اوغول

من بیر وظیفه مه بو گون ایفا ایدنمدیم

قربانه سو ویرلّه بدون سؤال اوغول

گورّم سویوخدی دولدورارام گوز پیاله سین

یانسون گوروم بو طایفۀ بدسگال[12] اوغول

ایلوب بیزه مباح سویی کوفیان حرام

قان توکماقی بولولّه ولکن حلال اوغول

لیلا دوزَر فراقیوه، گیت هرچه باد باد

مجنون تک حالیم اولسون اَسَف[13] استجال[14] اوغول

دوز سینن اوسته اوخلاری طاق ظفر[15] کیمی

فتح ایله عشق قلعه سینی کامون آل اوغول

جسمون قلجلاریله یازیلسون ورق ورق

اولسون محبّت اهلینه درس کمال اوغول

خطّ سِنان وجودیوه چکسون خط وفا

لوح دلیمده قالسون او خط ماه و سال اوغول

ویر باشیوی جدایه اوجالسون آنان باشی

آچسون باشیمدا طایر اقبال بال اوغول

قیلّام مرکب اشکیمی مژگانیمی قلم

رخسار زردیمه یازارام شرح حال اوغول

سن زلفون ایلمه یوزیوه هاله نیزه ده

منده ایدوم بو قدیمی نقش هلال اوغول

باشون دالنجا سایه کیمی شامه دین وارام

بی سایه قالماز ایلدی گون که زوال اوغول

منده باجون سکینه[16] ، صفیّه[17] ، رقیّه ده

اولّوخ یارالی  باشوه جزء جلال اوغول

امّا دئ شمره قولّاریما وورماسون طناب

بسدور منه بو طُرّۀ[18] سنبل کَلال[19] اوغول

عشق اهلینون حباله[20] و زنجیری زلف دور

نیلر محبّ اولان داخی قید وصال اوغول

فکر شکنج زلفیوی قیلّام انیس دل

دیوانه غلّیله خوش ایدر اشتغال اوغول

«ذهنی» ایدوب خیالیمه سالدوقجا قامتون

سروین رسا قدیم تاپوری شکل دال اوغول

ذهنی زاده (ره)

 


[1] - امتثال : فرمانبرداری.

[2] - رنگ آل : سرخرنگ.

[3] - لایزال :  زوال‌ناپذیر؛ بی‌زوال؛ جاوید؛ ابدی.

[4] - انفعال : شرمندگی.

[5] - مقال : بحث – سخن.

[6] - ابتهال : زاری کردن – به زاری دعا کردن.

[7] - امتهال : مهلت – فرصت.

[8] - استحال : دگرگون شدن.

[9] - لامحال : ناچار – ناگریز.

[10] - بالمآل : سرانجام – عاقبت کار.

[11] - انفصال : جدایی.

[12]  - بدسگال : بداندیش – دشمن.

[13]  - اسف : اندوه سخت.

[14] - استجال : در هیچ لغت نامه معنایی برای «استجال» پیدا نشد.و در مراجعه به لغت نامه عربی هم معنای آن « بردن» است مانند «استجال اموالهم : اموال آنان را برد.»

[15] - ظفر : پیروزی . فیروزی . نصرت .فتح . غلبه . کامروائی . دست یافتن . کامیابی . نجاح . به مراد رسیدن . استیلا. پیروز شدن . پیشرفت .

[16] - سکینه : سَكينه، دختر امام حسين عليه السلام و مادرش رباب دختر امرى‏ءالقيس است. نامش را امينه، امنيه و آمنه ذكر كرده‏اند و لقب وى را سكينه نهاده‏اند كه به معنى وقار و سكون است.

سكينه همسر عبداللّه اكبر، فرزند امام حسن و پسر عموى اوست كه در روز عاشورا همراه امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد. از زمان ولادت حضرت سكينه عليها السلام اطلاع دقيقى در دست نيست؛ اما با توجه به فرمايش امام حسين عليه السلام خطاب به وى كه فرمود: «تو بهترين بانوانى!» در مى‏يابيم كه وى در كربلا بانويى رشيده بوده و بين ده تا سيزده سال، سن داشته است.( حضرت سكينه و...، علاّمه مقرّم، ص 262.)

 آن حضرت حدود هفتاد سال عمر كرد و در سال 117 ق. در مدينه و بنابر قولى در راه حجّ عمره از دنيا رفت.( همان، ص 263.)

[17] - صفیّه : صـفيّه از دختران اميرالمؤ منين (ع ) مى باشد. وى در كربلا حضور داشت و به اسارت لشكريان يـزيـد در آمـد.( منتخب التواريخ ، ص 298؛ تاريخ زندگانى امام حسين (ع )، ج 2، ص 183.)

در روز عـاشـورا در هـنـگـام وداع امـام حـسـيـن (ع ) بـا اهل بيت (س ) از جمله كسانى كه در آن جمع حضور داشته همين صفيه بود.( مـقـتـل الحـسـيـن (ع )، كـاشـف الغـطـا، ص 25؛ مقتل الحسين ، منسوب به ابى مخنف ، ص 131.)
در شـام وقـتـى اسـراء را نـزد يـزيـد بـردند او از نام آنها پرسيد، از كسانى كه نامش در آنجا برده شد صفيّه بنت على بود.( الدمعة الساكبه ، ج 5، ص 103، وسيلة الدارين ، ص 386.)

 و در جاى ديگرى كه نام او برده شده ، زمانى است كه اسرا به مدينه برگشتند ام لقمان فرياد و ناله آنها را شنيد. از جمله اين افراد كه در ميان اسيران حضور داشتند صفيّه بنت على (ع ) بود.( اسرار الشهاده ، ج 3، ص 719.)

[18] - طرّه : 1-کنارة هر چیزی ، حاشیه . 2 - زلف ، موی پیشانی . 

[19] - کلال : تارک سر، بالای پیشانی .

[20] - حباله : قید – بند.