دیر راهب

تنور خولیه عیسی حسینه دیده گلوب[1]

حسینده دیریده عیسانی بازدید ائلدی

مسیحی محضر خیرالبشرده ، مریمی ده

حضور حضرت زهراده رو سفید ائلدی

گئدردی قافله بیر دِیریدن دوشوب گذری

هوا حرارتینون شدّتین شدید ائلدی

امیر قافله وئردی اقامته فرمان

نشیمن اوردا او گون لشکر یزید ائلدی

باخاردی غرفه ده مبهوت پیر دیرانی

یتوب حقیقته لرزه چو برگ بید ائلدی

گوروبدی نیزه ده بیر قانلی باش چو بدر منیر

فروغی پرتو خورشیدی نا پدید ائلدی

آلوب او باشی وئروب سیم و زر او پاک ضمیر

عجب تجارت شایسته و مفید ائلدی

باساردی باغرینا هر دم ئوپردی ائیلردی

دئیردی شکر اولا بختیم منی سعید ائلدی

دئ بیر گوروم منه کیمسن سن ای سراج منیر؟

طریق معرفتی حیرتیم بعید ائلدی

 

امام اولیدی لزومی گرک وئریدی جواب

زبانحالیله گویا بئله ائدردی خطاب

 

منم که درد و بلا آشناسیم راهب

منم که راه وفا رهنماسیم راهب

منیم جلالیمی گوردون گلنده دیره مسیح

منم که اهل وفا مقتداسیم راهب

عراق و شام ندور ، عالمون حکومتینون

بو اقتداریله بی اعتناسیم راهب

خطا یولیله بولار خارجی دئیولّه منه

شریعتون سبب اعتلاسیم راهب

محمّد عربی جدّ امجدیمدی[2] منیم

او شاهین آیینۀ حق نماسیم راهب

اگر چه کشتی عمروم دوشوبدی طوفانه

ولی سفینۀ دین ناخداسیم راهب

دئیولّه آدیمه عالمده سیّدالشهداء

حیات گلشنینون من صفاسیم راهب

مسافرم گئدورم شامه من بو صومعه نون

فقط بو بیر گئجه زینت فزاسیم راهب

خوندل(ره)[3]

 



[1] - در دیوان مرحوم خوندل این بیت به این صورت آمده :
مسیح کوفه ده گلدی حسینی دید ائلدی

حین ده دیریده عیسانی بازدید ائلدی.

[2] - امچد : بزرگوار و جوانمرد و باشرف .

[3] - جهت مشاهده ی متن کامل شعر به ارمغان تائب ج 4 ص  یا جلد اول دیوان مرحوم خوندل ص 349 رجوع فرمایید.