(حضرت معصومه(س

فلک آخرده قُم شهرین منه وئردی مکان قارداش[1]

گوزوم یاشی بو فرقتده یوزه اولموش روان قارداش

 

ال آچدیم گونده مین دفعه حضور حضرت یاره

الهی رحم قیل عرض ایلدیم بو دل غمین زاره

مریضه بی کسم یارب بو غربتده یوخوم چاره

بئله بیر گون من اصلا ایلمزدیم هیچ گمان قارداش

 

خیال وصلویله هرگونی شام ایلدیم قارداش

بوهجراندا عذاره بی نهایت توکمیشم قانیاش

جان اوسته ایندی ده سن گل بو بیماره[2] اوزون چک باش

ایاقدان دوشموشم بیمار اولوب گئتدی توان قارداش

 

سنه چوخ ایلیوب قارداش شماتت بی حیا اعدا

دئینلر سن اوغول سوز سان که آخر اولدولار رسوا[3]

جواد اوغلون سنه هدیه وئرنده خالق یکتا

اولوب رسوا سنه هرکس وئروب رخم زبان قارداش

 

 

سیخیب بو قلب زاری غم ، یوروبدور باجوی غربت

قالیب بیرده جمالون گورماقا ، بیکس باجون حسرت

باجون معصومیه قارداش اجلدن کاش اولا مهلت

گوره اول گول جمالون گئتمیه تا ناگران قارداش

 

ایا ای ضامن آهو اولان ای باشیمون تاجی

اولار وابسته دنیاده بیلورسن قارداشا باجی

اولوب معصومه جان اوسته فقط قارداش سنه راجی[4]

گل ایندی سنده جان اوسته وفاوی وئر نشان قارداش

 

وفا رختین مگر قارداش اولار باجین سویا تندن؟

نقدری گر اولا عمروم بیلورسن دویمارام سندن

رهین منّت ایله گل باجین دا قورتولا غمدن

منه دنیا بویی لطفون اولار چون ارمغان قارداش

 

 

 

بیلورسن قارداشون سسلر باجی غم گونده امداده[5]

گورم بیرده سنی قارداش قالیب بو امر رؤیاده

قلم یاز بیله بیر حاله قالیبدور دخت زهراده

وئرینجه جان بو دنیاده اولوبدور باغریقان قارداش

 

سیخیبدی قلب زارون شامیان بی حد شماتتدن

هوانون ایتیسی ، یورقون بدن نیلی جراحتدن

همان نیلی بدن ایلور حکایت قتل و غارتدن

نلر چکدوم خدا بولدی یاناندا آشیان قارداش

 

«جوانمردا» همیشه منّتین چک بیله  دربارون

بئله فکر ایلمه واردور سنون چوخ دلکش اشعارون

غرورین صاحبی اولسان یقین اولماز هوادارون

یاپیش مولا الینن ور اونا خط امان قارداش

امین جوانمرد – ارومیّه 24/10/94



[1] - این ماجرا در سال ۲۰۱ هجری قمری، حدود دو سال قبل از شهادت حضرت رضا(ع) رخ داده است(زیرا امام رضا(ع) در سال ۲۰۳ شهید شد.)

[2] - بعضي علت بيماري آن حضرت را چنين نوشته اند: مردم ساوه در آن عصر از دشمنان سرسخت خاندان نبوت بودند، از اين رو وقتي كه موكب حضرت معصومه و همراهانش به ساوه رسيد، به آن حمله كردند و جنگ سختي درگرفت، برادران و برادرزادگان حضرت معصومه دراين جنگ به شهادت رسيدند، حضرت معصومه همچون عمه اش زينب(ع) وقتي كه بدن هاي پاره پاره آنها را كه 23 تن بودند ديد، به شدت غمگين گشته و بر اثر آن بيمار شد(رياض الانساب، ص 160، مطابق نقل كتاب حياه الست، تأليف مرحوم منصوري(متوفي سال 1406) ص 50.)

و سپس روانه قم گرديد، و در قم بيماري او ادامه يافت و پس از 16 يا 17 روز رحلت كرد.

[3] - ابن قیاماى واسطى، گوید: خدمت على بن موسى علیه السلام رسیدم و عرضکردم: ممکن است (در یک زمان) دو امام وجود داشته باشد؟ فرمود: نه، مگر اینکه یکى از آنها ساکت باشد (مانند امام حسین علیه السلام که در زمان حیات امام حسن علیه السلام ساکت نشسته بود) عرض کردم: اینک شما امام ساکتى همراه ندارید (تا جانشین و امام بعد از شما باشد)- و در آن زمان هنوز ابو جعفر علیه السلام براى او متولد نشده بود- حضرت بمن فرمود: بخدا سوگند که خدا از من فرزندى بوجود مى‏آورد که بوسیله او حق و اهل حق را ثابت کند و باطل و اهل باطل را از میان ببرد، پس بعد از یک سال ابو جعفر علیه السلام متولد شد و ابن‏ قیاما (راوى این حدیث) واقفى؟ مذهب بوده است.

حسین بن بشار گوید: ابن‏ قیاما (واقفى مذهب) در نامه‏اى که بامام رضا علیه السلام نوشته میگوید:
شما چگونه امامى هستید که فرزند ندارید؟!! حضرت رضا- مانند شخص خشمگین- باو جواب داد، تو از کجا میدانى که من فرزند نخواهم داشت؟! بخدا که شب و روز نگذرد جز اینکه خدا بمن پسرى عنایت کند که بسبب او میان حق و باطل را فیصل دهد.(  أصول الکافی / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏2 ؛ ص104 2- همان ص 105 3- ارشاد مفید ص 327 )

[4] - راجی :  امیدوار